Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 247, 16-2-2009

᾿Εμπλοκή καί διαπλοκή

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Κατάθεσα, σέ δυό συνέχειες, τίς ἐκτιμήσεις μου καί τίς ἀνησυχίες μου γιά τό  σχῆμα “τῆς Νόμῳ κρατούσης Πολιτείας”. Γιά τό καταπιεστικό σύστημα διοίκησης τῆς ᾿Ορθόδοξης ἑλληνικῆς ῾Εκκλησίας μας, πού τή δεσμεύει καί τήν καθυποτάσσει στό ἀτίθασο ἅρμα τῆς κοσμικῆς Πολιτικῆς ἐξουσίας καί τή σύρει σέ μιά σκόπιμη, ἀδιάκοπα ἐναλλασσόμενη καί τραγικά ἀτελέσφορη διακύμανση ἀπό τήν ἰσοπεδωτική ἐμπλοκή στά γρανάζια τῆς κρατικῆς μηχανῆς στή σκοτεινή διαπλοκή μέ τούς ἐξουσιαστές τῆς ἡμέρας.

Στό διάστημα τῆς ἐνασχόλησής μου μέ τό θέμα αὐτό, ξέσπασαν, ἀδόκητα, οἱ τραγικές ἐξεγέρσεις, πού ἔφεραν στό ὅριο τῆς ἀπόγνωσης καί τοῦ ἀλληλοσπαραγμοῦ ὁλόκληρη τήν ἑλληνική οἰκογένεια. Τά Σχολειά ἔκλεισαν. Τά παιδιά μας ξεχύθηκαν στούς δρόμους. Οἱ διαμαρτυρίες τους, τά παράπονά τους καί οἱ καταφορές τους στρίμωξαν στά ἑδώλια τῆς ἐνοχῆς τήν κατεστημένη γενιά καί τήν ἐπιλεγμένη ἡγεσία της. Τό αἷμα ἔβαψε τήν πολύπαθη ἑλληνική γῆ. Οἱ φωτιές ἀπανθράκωσαν περιουσίες, πού ἀποκτήθηκαν μέ βαρύ μόχθο. ῾Η καθημερινότητα πῆρε “τήν ἀνάποδη” καί κατάντησε κόλαση.

῾Η ἐμπειρία τῆς κοινωνικῆς αὐτῆς καταιγίδας, μέσα στά πλαίσια τῆς εὐρύτατης προβληματικῆς της, μοῦ ἔδωσε τό ἔναυσμα, νά ξανατοποθετήσω στήν τράπεζα τῆς ἔρευνας καί τῆς ἐπισταμένης τομογραφίας τό σχῆμα ἐξάρτησης τῆς ᾿Εκκλησίας ἀπό τήν Πολιτεία καί νά φωτογραφήσω τά ἀρνητικά καί, κατά περίπτωση, καταστροφικά παράγωγα τοῦ ἄθεσμου ἐναγκαλισμοῦ τοῦ χαρισματικοῦ ἐπισκοπικοῦ ἡγετικοῦ λειτουργήματος μέ τήν, ἐντυπωσιακά πολύχρωμη ἤ διακριτικά καμουφλαρισμένη, κοσμική σκοπιμότητα.

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 236, 1 Σεπτεμβρίου 2008

Πήχης προόδου!!!

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

 Δέν μπαίνω, μέ φανατική μανία, στό γήπεδο, πού διεξάγεται ὁ διάλογος καί οἱ καυτές ἀντιπαραθέσεις γιά τή συνολική, τή σφαιρική πρόοδο τῆς ἐποχῆς μου ἤ γιά τά τολμηρά ἅλματα τῶν προοδευτικῶν κινημάτων, πού ἁπλώνουν, ὁλοένα, ψηλότερα καί μακρύτερα τόν πήχη τῶν ὁραμάτων τους καί διαφημίζουν, μέ ἔκδηλη καύχηση, τήν ἔκβαση τῶν ἀγώνων τους. Προσεγγίζω τίς παρυφές τοῦ ἀγωνιστικοῦ χώρου μέ δέος καί μέ ἔξαρση ἀγωνίας. Καί αὐτό, γιατί ποτίστηκα, μέσα στήν ᾿Εκκλησία μου, μέ τή βαθειά ἐκτίμηση τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου. Μέ τό σεβαστικό δέος στήν πορεία του. Καί μέ τήν εὐαισθησία τῆς κρίσης καί τῆς ἀποτίμησης τοῦ κάθε στοιχείου καί τῆς κάθε πρότασης, πού ἐπηρεάζει, θετικά ἤ ἀρνητικά, τήν καταξίωσή του.

Οἱ ἐποχές ἀλλάζουν. Οἱ πολιτιστικές πραμάτειες ἀνανεώνονται. Οἱ διαφημίσεις καί οἱ προπαγάνδες σαλπίζουν καινούργιο βηματισμό καί μοντέρνες συμπεριφορές. Τά ὁράματα καί ἡ καθημερινότητα μονοπωλοῦνται, μέ ἀποκλειστικότητα, ἀπό τά μεγάλα τράστ τῶν πολιτικῶν καί τῶν οἰκονομικῶν συμφερόντων. Ἡ αἰχμαλωσία τῆς λαϊκῆς μάζας, ἔκδηλη. Ἡ αὐτονομημένη ὕπαρξη δέν ἔχει δικαίωμα ἔκφρασης τῆς προσωπικῆς της ἀγωνίας. Ὁ ἔλεγχος τῆς ποιότητας τοῦ πολιτιστικοῦ ἐμπορεύματος καί τῶν ἀποτελεσμάτων του, ἀνύπαρκτος. Σ᾿ αὐτή τή διακίνηση τῶν ἰδεῶν καί τῶν προσωπικῶν ἐπιλογῶν, ἔμαθα νά στέκομαι προσεκτικός παρατηρητής καί ἀδέκαστος κριτής. Καί νά ἀπομονώνω στή χωματερή τῶν ἄχρηστων ἤ τῶν ἐπικίνδυνων, τά πολιτιστικά προϊόντα τῆς ἔντεχνης, ἀλλά καί ὕποπτης διαφήμισης, πού δηλητηριάζουν τή ζωή καί ἀκυρώνουν τήν ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια.

Περιοδικό «’Ελεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 228, 1-5-2008

Στόν ὑπουργό τῆς Δικαιοσύνης

κ. Χατζηγάκη

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἐξοχότατε κ. ὑπουργέ

Στά πλαίσια τῶν πολυδιάστατων, σοβαρότατων καθηκόντων σας, θεωρήσατε ἀναγκαῖο καί ἐπεῖγον νά ἀσχοληθεῖτε μέ τόν ἐξόχως εὐαίσθητο καί ἐπικίνδυνα κλονισμένο θεσμό τοῦ γάμου. ῎Ισως σ᾿ αὐτό νά σᾶς ἔσπρωξε ἡ ἀνάλυση τῆς εἰκόνας, πού παρουσιάζει σήμερα ὁ γάμος στήν ἑλληνική ἐπικράτεια. ῎Ισως νά σᾶς ἐπηρέασαν καί κινήσεις, πού σημειώθηκαν σέ ἄλλες χῶρες τῆς ἠπείρου μας ἤ τῶν ἄλλων ἠπείρων. Τό γεγονός εἶναι ὅτι δημοσιοποιήσατε -αἰφνίδια- τήν πρόθεσή σας νά παρέμβητε δυναμικά στό κωδικοποιημένο δίκαιο καί στήν “ἀπ᾿ αἰώνων” καταξιωμένη πρακτική τῆς οἰκογενειακῆς συμβίωσης καί νά ἀνοίξετε διόδους πρός τήν ἐλεύθερη καί μή ὑποκείμενη σέ ὁποιαδήποτε δέσμευση, διαβίωση. ᾿Ανακοινώσατε, μέ δηλωσή σας στούς δημοσιογράφους καί μέ ἀναλυτική στήριξη τῶν σχεδιασμῶν σας, πού δημοσιεύτηκε στήν ἐφημερίδα “Τό Βῆμα” τῆς Κυριακῆς 9 Μαρτίου 2008, ὅτι ἔχετε ἕτοιμο τό σχετικό Νομοσχέδιο καί ὅτι θά τό καταθέσετε σύντομα στή Βουλή τῶν ῾Ελλήνων. Μέ τήν ἐπιψήφισή του, θά παρέχεται ἡ εὐχέρεια παράκαμψης τῆς δεσμευτικῆς πράξης τοῦ θρησκευτικοῦ ἤ τοῦ πολιτικοῦ γάμου. Θά ἀρκεῖ ἡ σύναψη ἑνός ἁπλοῦ “συμφώνου ᾿Ελεύθερης συμβίωσης”. Τό Σύμφωνο αὐτό θά συντάσσεται καί θά ὑπογράφεται, ἐνώπιον τοῦ Συμβολαιογράφου καί θά ἀκυρώνεται μέ τήν ἁπλή, ἐξώδικη δήλωση τοῦ ἑνός τῶν συμβαλλομένων, ὅταν, γιά τόν ἕνα ἤ τόν ἄλλο λόγο, δέν ἐπιθυμεῖ τή συνέχιση τῆς ἔγγαμης συμβίωσης.

῾Η δήλωσή σας αὐτή -σᾶς εἶναι γνωστό- ξεσήκωσε θύελλα. Δέσμες λεκτικῶν βελῶν τοξεύτηκαν πρός τήν ἡγετική σας καθέδρα. Καί ἀναλύσεις διαφόρων παραγόντων δίχασαν καί τή λαϊκή μάζα. ᾿Αναστάτωσαν τούς ψηφοφόρους σας καί ἐντολοδότες σας καί τούς παρακίνησαν νά αὐτοστρατευτοῦν στήν παθιασμένη  στήριξη ἤ στό ὀργισμένο γκρέμισμα τοῦ νομικοῦ μορφώματός σας. Κάποιοι τό χαρακτήρισαν παράτολμο καί καταλυτικό. Κάποιοι ἄλλοι τό θεώρησαν ἄτολμο καί ἀσύμβατο μέ τά προοδευτικά ρεύματα τῆς ἐποχῆς μας.

Καμουφλαρισμένη δειλία

Απευθυνόμενος σε "μαθητές", ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Ιερώνυμος Α', επισημαίνει τον κίνδυνο της καμουφλαρισμένης δειλίας με τη δικαιολογία της "αμεροληψίας" ή της πρόφασης.

Για να διαβάσετε τις συμβουλές του μακαριστού αρχιεπισκόπου, πατήστε το παρακάτω εικονίδιο!

Αδελφοσύνη

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, ‟Τό «τραῦμα» τῆς ἀγάπης”, α’ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 2002), σελ. 93

«… Ἂν δέν ἀσκοῦμε, προσωπικά καί ἔμπονα τά ἔργα τῆς ἀγάπης, δέ βιώνουμε τήν ἀδελφοσύνη. Μήτε δικαιούμαστε νά ἀποκαλοῦμε τό Θεό “κοινό Πατέρα”.»

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Τό "τραῦμα" τῆς ἀγάπης», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 2002), σελ. 6, 148 - 154

ΤΟ «ΤΡΑΥΜΑ» ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

... Κάπου κρυμμένα βρίσκονται τά θησαυρίσματα τῆς ἀγάπης. Μηνύματα τοῦ Θεοῦ. Καί τυπώματα ἀνεξίτηλα στόν τόμο τῆς Ἱστορίας. Πλάϊ στά ἐγκλήματα, ἡ ἀνθρωπιά. Πλάϊ στήν ἀδιαφορία, ἡ συμπαράσταση καί ἡ θυσία. Πλάϊ στήν ἀπομόνωση, ἡ κοινωνία καί ἡ ἀλληλοπεριχώρηση.
Σ' ὅλα αὐτά περιδιαβάζει ὁ λογισμός μου. Στά εὔοσμα λουλούδια καί στά ἀγκάθια. Καί αὐτό, πού συλλέγει τό ἐμπιστεύεται στήν κυψέλη τῆς καρδιᾶς τῶν ἀναγνωστῶν του. Γιά νά γίνει μέλι ζωῆς, γλυκειά γεύση γλυκύτατης ἐλπίδας καί ἀναζωογόνησης.

10. Kαιρός μετάνοιας

Kατά τόν αἰώνα πού ἔκλεισε, ἡ ἰατρική ἐπιστήμη ἀντιμετώπισε μέ ἐπιτυχία τά βαρειά νοσήματα τῆς καρδιᾶς. Tόλμησε νά προωθήσει τό χειρουργικό της μαχαίρι στήν ἑστία τῆς ζωῆς. Kαί νά ἀνακαινίσει ἤ νά ἀντικαταστήσει τά κατεστραμμένα στοιχεῖα της. Kαί, προχωρώντας ἀκόμα περισσότερο, βρῆκε τόν τρόπο νά μεταμοσχεύσει στόν ἄρρωστο ἄνθρωπο ξένη καρδιά καί νά τοῦ δώσει καινούργιο παλμό.

Tήν ἀξιοθαύμαστη ἐξέλιξη τῆς ἐπιστήμης τήν ἀξιολογήσαμε ὅλοι μας θετικά. Tήν ὑποδεχτήκαμε μέ ἐλπίδες. Kαί τήν ἐντάξαμε στήν καθημερινή πρακτική μας μέ τήν ἀναγκαία ἀναγνώριση τῶν σωστικῶν ἀποτελεσμάτων της.

Ἄραγε θά ρθεῖ ἡ στιγμή πού θά χαροῦμε μιά ἀντίστοιχη ἐξέλιξη στόν πνευματικό μας βίο; Θά δοῦμε κάποτε τήν ἀπαραίτητη στροφή καί τή σωτήρια πρόοδο; Tήν ἐνσυνείδητη καί σοφή προσπάθεια γιά ἀναθέρμανση τῆς παγωμένης καρδιᾶς μας; Tή μεταμόσχευση μέσα μας τοῦ δυναμισμοῦ τῆς χαρισματικῆς, Ἁγιοπνευματικῆς ἀγάπης; Tήν ἀφαίρεση τῆς λίθινης καρδιᾶς καί τήν ἐγκατάσταση τῆς σάρκινης, πού αἰσθάνεται, πού λυγίζει, πού ἀντιλαμβάνεται τό χτύπο τοῦ πόνου καί ἀποκρίνεται μέ τή θυσιαστική πράξη τῆς ἀνιδιοτελοῦς προσφορᾶς;

Κυριακή ΙΓ' Λουκᾶ (Πλούσιου νέου)

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 236, 1-9-2008

Κριτική-αὐτοκριτική

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἕνα ἀπό τά καυτά ἐρωτήματα, πού ἀναδύεται ἀπό τά συνειδησιακά βάθη τοῦ σύγχρονου, εὐρύτατου, κοινωνικοῦ διαστρώματος, εἶναι τοῦτο· πῶς λειτουργεῖ τό δίδυμο κριτική-αὐτοκριτική στούς χώρους καί στά ὄργανα τῆς κατεστημένης σήμερα ἐκκλησιαστικῆς μας διοίκησης; Πῶς δομεῖται, πῶς διατυπώνεται καί πῶς ἐκφέρεται στό ἀνοιχτό φόρουμ τοῦ δημόσιου διαλόγου ὁ κριτικός λόγος τῆς ᾿Εκκλησίας μας, πού ἀναλύει, ἀξιολογεῖ, κατακυρώνει ἤ ἀπαξιώνει τά ποικίλα ρεύματα τῆς ἐποχῆς καί πού φωτίζει σταθερά τό ἀνέσπερο φῶς τῆς Εὐαγγελικῆς ἀλήθειας καί τήν ποιότητα τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ βιώματος; Καί, παράλληλα, σέ ποιά ἔκταση, μέ ποιά ἔνταση θάρρους καί μέ ποιά διαύγεια εἰλικρίνειας, οἱ σημερινοί ποιμένες ἀσκοῦν αὐτοκριτική; Πόσο ἐμπνέονται, πόσο ἐπηρεάζονται καί πόσο εὐθυγραμμίζονται στήν πρακτική τῆς ταπεινότητας τοῦ μεγάλου μας ᾿Αποστόλου, τοῦ Παύλου, πού, ἀνοίγοντας διάπλατα τήν καρδιά του, ἐκβάλλει στή δημόσια ἐξαγόρευση:  “᾿Εγώ γάρ εἰμι ὁ ἐλάχιστος τῶν ἀποστόλων, ὅς οὐκ εἰμί ἱκανός καλεῖσθαι ἀπόστολος, διότι ἐδίωξα τήν ἐκκλησίαν τοῦ Θεοῦ” (Α΄ Κορινθ. ιε΄ 9); (᾿Εγώ εἶμαι ὁ τελευταῖος, ὁ ἐλάχιστος στήν ὁμάδα τῶν ἀποστόλων, πού δέν εἶμαι ἄξιος καί ἱκανός οὔτε κἄν νά ὀνομάζομαι ἀπόστολος, γιατί πολέμησα τήν ᾿Εκκλησία τοῦ Θεοῦ;). Καί πόσο διατηροῦν στή συνείδησή τους ἄσβεστη τήν Παύλεια εὐαισθησία εὐθύνης, πού ἀποτυπώνεται στήν αὐτοβιογραφική του κατάθεση: “ἀνέβην κατά ἀποκάλυψιν (στά ῾Ιεροσόλυμα) καί ἀνεθέμην αὐτοῖς τό εὐαγγέλιον ὅ κηρύσσω ἐν τοῖς ἔθνεσι, κατ᾿ ἰδίαν δέ τοῖς δοκοῦσι, μήπως εἰς κενόν τρέχω ἤ ἔδραμον” (Γαλατ. β΄ 2); (᾿Ανέβηκα στά ῾Ιεροσόλυμα, μετά ἀπό ἀποκάλυψη, πού μοῦ ἔκανε ὁ Θεός. Καί ἐξέθεσα στή σύναξη τῆς ᾿Εκκλησίας τῶν ῾Ιεροσολύμων τό Εὐαγγέλιο, πού κηρύσσω στούς ᾿Εθνικούς. Καί, “κατ᾿ ἰδίαν” ἐξέθεσα τή δραστηριότητά μου στούς ἐπιφανεῖς καί διακεκριμένους ᾿Αποστόλους, γιά νά ἀκούσω τήν ἄποψή τους καί νά ἔχω τήν πληροφορία, ὅτι δέν ἔτρεξα καί δέν κοπίασα μάταια).

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 234-235, 1-16 Αὐγούστου 2008

Ἀνώμαλη προσγείωση

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἄλλα τά ὁράματα, πού φωτίζει ἡ ἐλίτ τοῦ “προοδευτικοῦ” ξεφαντώματος, ἄλλοι οἱ πόθοι, πού ἐμπορεύεται τό πολιτικό καί οἰκονομικό παρασκήνιο καί... ἄλλες οἱ ἐμπειρίες, πού εἰσπράττει ὁ μέσος ἄνθρωπος κατά τήν καθημερινή του βιοπάλη. Καρφώνοντας τό βλέμμα στά πολύχρωμα, φανταχτερά πόστερς τῆς σύγχρονης “προοδευτικῆς” νομενκλατούρας, μπαίνουμε στό κλίμα τῆς μέθης καί στόν ἴλιγγο τῆς ἔπαρσης. Μᾶς συνεπαίρνει ὁ πλαστός ἐνθουσιασμός ὅτι, σάν  ἄτομα καί σάν κοινωνικό σύνολο, ἔχουμε ξεπεράσει τά μέτρα τῆς σχετικότητας καί ἔχουμε ἀνοιχτεῖ σέ πολύ προωθημένα μοντέλα ἀνθρωπιστικῆς ἀνάπτυξης. Καί ἡ φαντασία μας τρέχει καί ὁραματίζεται τό “αὔριο” καί τό “μεθαύριο” κάτι σάν ἄγγιγμα καί σά γεύση τῆς θεϊκῆς πανσοφίας καί παντοδυναμίας. Στήνουμε τό εἴδωλο τοῦ ὑπεράνθρωπου καί τό λιβανίζουμε. Συστέλλοντας, ὅμως -ἔστω καί πρός στιγμή- τό ὀνειροπόλημα, μπαίνουμε, ἀπότομα καί βίαια, στή σκοτεινιά τῆς πεζῆς καί καταθλιπτικῆς καθημερινότητας. Καί νοιώθουμε νά πνίγει τά σωθικά μας ἡ πικρία καί ἡ ἀπογοήτευση.