Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στήν εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ στίς 28-3-1997

Ἡ εὐπρέπεια ἐμπνέει τήν ὑπακοή

(Ὑπόμνησι τοῦ Tμήματος Kοινωνικῆς Θεολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν).

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Tό τμῆμα Kοινωνικῆς Θεολογίας τοῦ Πανεπιστημίου Ἀθηνῶν ἔδωσε ἕνα ἠχηρό ράπισμα στή Συνοδική αὐθαιρεσία. Ἀρνήθηκε νά ὑπακούση καί νά ὑποταχτῆ σέ ἔγγραφες συστάσεις, πού ἐκπορεύτηκαν ἀπό τά Συνοδικά γραφεῖα, ἀλλά ἦταν διατυπωμένες μέ ἀνοίκειο ὕφος. Kαί διαμαρτυρήθηκε γιά τήν ἔλλειψη εὐπρέπειας, πού χαρακτήριζε τό Συνοδικό ἔγγραφο.

Ἡ ὅλη συζήτησι στή Γενική Συνέλευσι τοῦ Tμήματος, πού ἔγινε σέ κλίμα ἐντάσεως, ἔχει ἰδιαίτερο ἐνδιαφέρον. Ἀνασκαλεύει πληγές. Ἀποκαλύπτει ἐντάσεις. Ἐντοπίζει προβληματισμούς. Kοινοποιεῖ πικρίες. Ἰδιαίτερη, ὅμως, σημασία ἔχει ἡ θεολογική ἐπανατοποθέτησι στό θέμα τῆς ὑπακοῆς, πού τά τελευταῖα χρόνια ἔχει γίνει ἡ καραμέλα του Σεραφειμικοῦ σχήματος.

Ἡ Πανεπιστημιακή Σχολή πῆρε τό Συνοδικό ἔγγραφο. Tήν ἐπίπληξι, πού ἀπαγγέλθηκε δίχως νά γίνη ἔρευνα καί δίχως νά κληθοῦν οἱ κατηγορούμενοι καθηγητές νά καταθέσουν τήν ἀπολογία τους. Ἀλλά δέν ἔσκυψε δουλικά τό κεφάλι σέ ὑποταγή. Δέ θεώρησε ὑποχρέωσί της νά συμμορφωθῆ ἀδιαμαρτύρητα καί ἀνέλεγκτα, μέ τίς συνοδικές ὑποδείξεις. Ἀντίθετα, ἀντέδρασε βίαια. Kαί ἀφέθηκε σέ μιά συζήτησι κριτικῆς καί κατακριτικῆς, πού τήν ἔφερε σέ πλήρη διάστασι καί σέ ἀντίθεσι πρός τό διοικητικό σῶμα τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας.

Ὁ καθηγητής Nίκος Mπρατσιώτης «λέγει, ὅτι τό ἔγγραφον τοῦτο τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τόν ἐξέπληξε διά τό ἄηθες τοῦ ὕφους καί τοῦ περιεχομένου του καί λυπεῖται βαθύτατα διότι δι᾽ αὐτοῦ κατολισθαίνουν πλέον, εἰς ἀπαράδεκτον ἐπίπεδον αἱ σχέσεις τῆς διοικούσης Ἐκκλησίας πρός τήν Θεολογικήν Σχολήν. Πράγματι τό ἐν λόγῳ ἔγγραφον προδίδει νοοτροπίαν “αὐθέντου” ἀπευθυνομένου πρός «ὑποτελεῖς», τό δέ ἀνάρμοστον ἐπιτακτικόν του ὕφος καί τό ἀπογοητευτικόν περιεχόμενόν του ἐνθυμίζει “φιρμάνι”». 

Φιλάνθρωπος πρός τούς μετανοοῦντες

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 318, 7ος/2012

Ρωμανοῦ τοῦ Μελωδοῦ: Ὕμνοι εἰς τόν Προφήτην Ἠλίαν, S.C., τ. Ι, σελ. 332

Σῶσαι θέλων τήν γῆν

ὁ πανοικτίρμων

τῷ Ἠλίᾳ εὐθέως ἀπεκρίθη·

“Νῦν τούς λόγους μου ἐνωτίζου φανερώτερον

καί ἄκουέ μου λέγοντος.

Ὠδίνω καί σπουδάζω

πρός τήν λύσιν τῆς κολάσεως,

ἐπείγομαι τοῦ δοῦναι

πᾶσι τήν τροφήν λιμώττουσι· ὑπάρχω γάρ εὔσπλαχνος·

τούς τῶν δακρύων ὀχετούς

βλέπων, ὡς πατήρ συγκάμπτομαι,

οἰκτείρω ἐκλείποντας

ὑπό πείνης καί θλίψεως·

ἁμαρτωλούς γάρ βούλομαι

τοῦ σώζειν μετανοίᾳ,

ὁ μόνος φιλάνθρωπος...”

Θέλοντας νά σώσει τή γῆ ὁ πολυεύσπλαχνος ἀποκρίθηκε ἀμέσως στόν Ἠλία.

“Δέξου τώρα τούς λόγους μου πιό φανερά καί ἄκουε ὅσα σοῦ λέγω.

Πονάω πολύ καί σπεύδω μέ φροντίδα νά ἐλευθερώσω (τούς ἀνθρώπους) ἀπό τήν τιμωρία,

βιάζομαι τροφή νά δώσω σέ ὅλους πού βασανίζονται ἀπό τήν πείνα, γιατί εἶμαι ἀπό τή φύση μου εὔσπλαχνος.

Ὅταν βλέπω τούς ποταμούς τῶν δακρύων τους, ὡς πατέρας μαζί τους ὑποφέρω,

λυπᾶμαι νά τούς βλέπω νά χάνονται ἀπό τήν πείνα καί τή θλίψη.

Γιατί θέλω νά σώζω τούς μετανιωμένους ἁμαρτωλούς, ὁ μόνος φιλάνθρωπος...”

Το άρθρο αυτό δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ,

Δημοσιογραφία και Εκκλησία

Μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ένα απ' τα καυτά θέματα της επικαιρότητας. Πώς μπαίνει η δημοσιογραφία στον χώρο της Εκκλησίας; Με ποιό θεωρητικό και πρακτικό οπλισμό; Και με ποιά επιδίωξη;

Καθημερινά βλέπουμε στις εφημερίδες μας ρεπορτάζ για εκκλησιαστικά θέματα. Συχνά, οι τίτλοι, με τους οποίους παρουσιάζεται η ειδησεογραφία, είναι εντυπωσιακοί ή και προκλητικοί. Προδίδουν την πρόθεση των συντακτών ή των αρχισυντακτών να διεγείρουν τον οίκτο ή τη λαϊκή αγανάκτηση. Και το περιεχόμενο του χρονικού ή του άρθρου αποκαλύπτει πως δεν πρυτανεύει ο σεβασμός προς την αλήθεια και το χρέος μιας αμερόληπτης και αντικειμενικής ενημέρωσης του λαού, αλλά εξυπηρετούνται άλλοι στόχοι και διευκολύνονται άλλες επιδιώξεις.

Το ίδιο φαινόμενο παρουσιάζεται και στην τηλεοπτική ενημέρωση. Στην προσφορά των ειδήσεων υπάρχει μια κρούστα πλαστής αντικειμενικότητας. Η μάσκα, όμως, αυτή της δήθεν πιστής απεικόνισης των γεγονότων δεν κατορθώνει να αποκρύψει και να καλύψει το χαλκείο παραχάραξης της πραγματικότητας.

Απλά και ειλικρινά θα βάλουμε το δάχτυλο στην πληγή. Θα πούμε μερικές αλήθειες, που είναι πικρές, αλλά δυστυχώς αποτελούν καθημερινή εμπειρία όλων εκείνων, που αγαπούν την Εκκλησία και επιθυμούν να έχουν σωστή κι απαραχάρακτη την ενημέρωση.

1. Είναι γεγονός, ότι τα μεγάλα δημοσιογραφικά συγκροτήματα έχουν την πολιτική τους γραμμή και τους δημοσιογραφικούς στόχους τους. Μέσα απ' αυτό το κάτοπτρο της πολιτικής ή της κοινωνικής σκοπιμότητος φωτογραφίζουν όλα τα γεγονότα. Ακόμα και αυτά, που αποτελούν τις διακυμάνσεις ή και τις πληγές της Εκκλησίας.

Και το συχνότερο είναι, ότι μέσα στους στόχους αυτούς περιλαμβάνεται και το σχέδιο μιας αποδυναμωμένης Εκκλησίας, υποταγμένης στην εκάστοτε πολιτική διοίκηση κι ανίκανης να υψώσει φωνή διαμαρτυρίας ή να αναπτύξει μέτωπο αντίστασης ενάντια στην ανεντιμότητα ή την εκμετάλλευση του λαϊκού αισθήματος.

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύτηκε στήν ἐφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ, 22-2-1997

Ἡ στρέβλωσι τῶν ἱερῶν κειμένων

 (Φωτογραφία: Mητροπολίτης Tριφυλίας καί  Ὀλυμπίας Στέφανος)

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Φαινόμενο ἐκφυλιστικό, πού καταρρακώνει ἐπικίνδυνα τήν ἀρχιερατική ἀξία, ὑποβαθμίζει τό κύρος τῆς ἡγεσίας καί δυσχεραίνει τόν ἐκκλησιολογικό διάλογο. Στά ἐποχιακά ἀρχιερατικά δημοσεύματα, στά κείμενα, πού διατυπώνονται γιά νά στηρίξουν διάτρητες Συνοδικές ἤ Mητροπολιτικές ἀποφάσεις καί στίς «ἐν θερμῷ» ἀντικρούσεις κατηγοριῶν, παρατηρεῖται μιά ἐκτεταμένη καί συστηματική στρέβλωσι τῶν ἱερῶν κειμένων. Oἱ ἀρχιερατικοί κάλαμοι καί οἰ δορυφόροι, πληρωμένοι, θεολογικοί κονδυλοφόροι, στήν ἐναγώνια προσπάθειά τους νά δικαιώσουν τή σημερινή ἐκκλησιαστική πολιτική ἤ νά καλύψουν ἐνέργειες, πού σοκάρουν τήν κοινή γνώμη καί προκαλοῦν ἔντονες ἀντιδράσεις, καταφεύγουν στήν ἀπαράδεκτη μέθοδο τῆς παραχαράξεως τοῦ νοήματος τῶν Ἁγιογραφικῶν καί Πατερικῶν προσταγῶν. Ἀποσποῦν ἀπό τήν Ἁγία Γραφή καί ἀπό τίς Πατερικές συγγραφές φράσεις, πού νομίζουν, ὅτι μποροῦν νά τίς χρησιμοποιήσουν σάν ἀσπίδα τῶν προσωπικῶν τους ἀπόψεων καί τῶν ὔποπτων δραστηριοτήτων τους. Kαί, χωρίς τόν παραμικρό ἐνδοιασμό, στρεβλώνουν τό γράμμα καί τό πνεῦμα τῶν ἱερῶν αὐτῶν παρακαταθηκῶν, γιά νά στηρίξουν τά ἀστήρικτα καί νά δικαιώσουν τά ἀδικαίωτα. Συχνά ἀγκιστρώνονται σέ μιά λέξι τῶν Kαινοδιαθηκικῶν ρήσεων ἤ τῶν Ἱεροκανονικῶν ὁρισμῶν  καί οἰκοδομοῦν τή δική τους διαλεκτική, τήν ἱκανή νά ἀνοίξη τό δρόμο πρός τήν αὐθαιρεσία καί νά εὐνοήση τήν ὀποιαδήποτε κατάχρησι τῆς ἐκκλησιαστικῆς ἐξουσίας. Ἤ πλάθουν μιά ἰδιότυπη καί καινοφανῆ ἑρμηνεία, γέννημα καί θρέμμα ἀγραμματωσύνης καί σκοπιμότητας καί τήν ἐμφανίζουν ὡς τήν πιό ἰσχυρή καί τήν πιό πειστική ὑπεράσπισι τῶν ἰσχυρισμῶν τους.

Tά παραδείγματα ἄπειρα. «Ἐπιλείψει με διηγούμενον ὁ χρόνος...». Tό ἅρμα τῆς ἀλλοπρόσαλλης ἐκκλησιαστικῆς πολιτικῆς τῶν δραματικῶν εἰκοσιτριῶν χρόνων συνοδεύεται πάντοτε καί ἀπό τό μηχανισμό τῶν παραχαράξεων καί τῶν στρεβλώσεων τῶν ἱερῶν κειμένων. Ὅλοι ἐκεῖνοι, πού αὐθαιρετοῦν καί παρανομοῦν, πλάθουν μύθους καί τούς ἐμφανίζουν ὡς ἱερά θέσμια, τά ὀποῖα, δῆθεν, στηρίζουν καί ὑπερασπίζονται. Kατά τήν περίοδο αὐτή τῆς ὀργιαστικῆς ἀνωμαλίας εἶδαν τό φῶς τῆς δημοσιότητας τερατουργήματα, τά ὀποῖα ἐμφανίστηκαν σάν ἑρμηνεῖες τῆς Kαινῆς Διαθήκης καί τῶν Ἱερῶν Kανόνων. Θά τά μελετοῦν οἱ μεταγενέστεροι καί θά καγχάζουν. Mόνα αὐτά εῖναι ἱκανά νά σημοτοδοτήσουν τήν εὐτέλεια τῆς σημερινῆς ἐκκλησιαστικῆς διοικήσεως καί τή θεολογική καί ἠθική πενία τῶν ἀχθοφόρων τῶν τίτλων τῆς ἰερῆς ἐπιστήμης.

Προφήτου Ἠλιού (Ἑσπερινός)

Το παρακάτω άρθρο δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 218, 1-12-2007

Ἐκκλησία ἤ “Χριστιανικός Πολιτισμός”;

Ἄρθρο  Ἐλευθερίου Χ. Οἰκονομάκου

Πρό καιροῦ ἔγινε μιά διεθνής ψηφοφορία γιά τήν ἀνάδειξη τῶν συγχρόνων “ἑπτά θαυμάτων”, δηλαδή, ἀρχιτεκτονικῶν μνημείων ἀπό διάφορους λαούς. Στήν ψηφοφορία ἔλαβαν μέρος 90 ἑκατομμύρια ἄνθρωποι μέσῳ διαδικτύου καί κινητῶν τηλεφώνων. Στήν ἑπτάδα δέν πέρασε οὔτε ἡ ᾿Ακρόπολη τῶν ᾿Αθηνῶν οὔτε ἡ ῾Αγία Σοφία, πρός μεγάλη ἀπογοήτευση πολλῶν ῾Ελλήνων. ῾Ο διαγωνισμός δέν εἶχε υἱοθετηθεῖ ἀπό τήν UNESCO τοῦ ΟΗΕ, πού ἀσχολεῖται μέ τήν προβολή καί διάσωση τῆς πολιτιστικῆς κληρονομιᾶς τῶν λαῶν. ῏Ηταν πρωτοβουλία κάποιας ὀργανώσεως, πού ἔβγαλε στήν πασαρέλα μνημεῖα ποικίλων πολιτισμῶν, καί κάλεσε τόν κόσμο νά ψηφίσει αὐτά πού τοῦ ἄρεσαν περισσότερο. Τά πιό πολλά ἦταν ἀρχιτεκτονήματα λατρείας. ᾿Αναρωτιέται κανείς, ἄν ἡ κίνηση αὐτή εἶχε στόχους καλλιτεχνικούς, ἤ ἐξυπηρετοῦσε τή διεθνή τουριστική βιομηχανία, τμῆμα τῆς ὁποίας ἀποτελεῖ ὁ θρησκευτικός τουρισμός. Σέ κάθε περίπτωση, ἀξίζει νά προβληματίσει τήν ᾿Ορθόδοξη ᾿Εκκλησία, ὡς ἐνδεικτικό τῶν τάσεων στόν σημερινό κόσμο καί τῆς μαρτυρίας, πού ἔχει νά δώσει σ᾿ αὐτόν.

Πίσω ἀπό τήν ὑπόθεση αὐτή, εἶναι σαφές ὅτι κρύπτεται μιά μασονικῆς ὑφῆς ἰδέα πολιτιστικοῦ καί θρησκευτικοῦ συγκρητισμοῦ· ὑπό τό βλέμμα μιᾶς ὑπερκείμενης ἀπρόσωπης ἀρχῆς, πού μιλάει μέ τό στόμα τῆς κοινῆς γνώμης, ἀποχαυνωμένης, ἐννοεῖται, ἀπό τά ΜΜΕ, ἀξιολογεῖται καί διαβαθμίζεται ἡ κληρονομιά τῶν λαῶν. Οἱ λαοί, κατά τούς ἐμπνευστές τοῦ διαγωνισμοῦ, ὁδηγοῦνται ἔτσι σέ συναδέλφωση καί εἰρηνικό ἀνταγωνισμό. Σχετικοποιεῖται δέ καί ἐξοβελίζεται κάθε ἰδέα ἀπολύτου καί μοναδικοῦ, ἡ ὁποία, κατ᾿ αὐτούς, εὐθύνεται γιά συγκρούσεις καί πολεμικές ἀναμετρήσεις μεταξύ θρησκειῶν καί πολιτισμῶν. Τά ἔργα, βέβαια, πού προβλήθηκαν στόν διαγωνισμό, κρινόμενα μέ καλλιτεχνικά κριτήρια, εἶναι ὄντως ἀριστουργήματα. Δίκαια χαρακτηρίστηκαν ὡς “θαύματα”. Εἶναι ἐπιτεύγματα τῆς ἀνθρώπινης σοφίας, μέ τήν ὁποία κάθε ἀνθρώπινη ὕπαρξη ἔχει προικισθεῖ ἀπό τό Δημιουργό.

Σέ μιά τέτοια τάξη πραγμάτων, ὅπου ὅλα σχετικοποιοῦνται καί ὁ συγκρητισμός θριαμβεύει, καλεῖται ἡ ᾿Εκκλησία νά προσφέρει τό μήνυμά Της στόν κόσμο. Τό νά μπεῖ στή λογική ἀνταγωνισμοῦ πολιτιστικῶν ἀξιῶν, λίγο Τήν ὠφελεῖ. Δέν θά ἀρνηθεῖ κανείς ὅτι ὁ χριστιανικός κόσμος ἐπιτέλεσε μεγάλο πολιτιστικό ἔργο, ὅμως, καί ὁ μή χριστιανικός κόσμος ἔχει νά προβάλλει ἀνάλογες ἐπιδόσεις, πού ἄξια διεκδικοῦν θέσεις στό πανόραμα τῶν πολιτισμῶν. Μπαίνοντας, ὅμως, ἡ ᾿Εκκλησία κάτω ἀπό συνθῆκες ἀξιολογήσεως τοῦ ἔργου Της ἀπό μιά χειραγωγούμενη ἀπό ποικίλες προπαγάνδες κοινή γνώμη, σχετικοποιεῖ τό μήνυμά Της. Μπορεῖ νά μπαίνει “μέσα στά πράγματα” τοῦ κόσμου, νά ἔχει εὐρύτερη ἀποδοχή καί, γιατί ὄχι, νά συμμετέχει στή διανομή τῶν κονδυλίων γιά τή συντήρηση πολιτιστικῶν μνημείων ἤ τοῦ θρησκευτικοῦ τουρισμοῦ. Αὐτόματα, ὅμως, χάνει κάθε συναίσθηση τοῦ μυστηρίου Της. 

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 317, Ἰούνιος 2012

Η ΘΑΥΜΑΣΤΗ ΑΛΙΕΙΑ ΤΩΝ ΛΑΩΝ

Ἰωάν. Χρυσόστομος, Εἰς τήν Α΄ Κορινθίους,Ὁμιλ. Ζ, ΕΠΕ, τ. 18, σελ. 214

Αὐτό μάλιστα θαυμάζειν ἐχρῆν, ὅτι ἀνθρώπους βαρβάρους τοιαύτην ἔπεισαν καταδέξασθαι πίστην καί χρηστάς περί τῶν μελλόντων ἔχειν ἐλπίδας καί τό πρότερον τῶν ἁμαρτημάτων φορτίον ἀπεσκευασμένους μετά πολλῆς τῆς προθυμίας εἰς τό ἐπιόν τῶν ὑπέρ τῆς ἀρετῆς ἅπτεσθαι πόνων, καί πρός αἰσθητόν μέν μηδέν κεχηνέναι, πάντων δέ ἀνωτέρους τῶν σωματικῶν γεγενημένους νοεράς δέξασθαι δωρεάς, καί τόν Πέρσην καί τόν Σαυρομάτην καί τόν Μαῦρον καί τόν Ἰνδόν εἰδέναι ψυχῆς καθαρμόν καί Θεοῦ δύναμιν καί φιλανθρωπίαν ἄφατον καί πίστεως φιλοσοφίαν καί Πνεύματος ἁγίου ἐπιφοίτησιν καί σωμάτων ἀνάστασιν καί ζωῆς ἀθανάτου δόγματα.

Αὐτό ἔπρεπε πάρα πολύ νά θαυμάζουμε, ὅτι δηλαδή (οἱ ἀπόστολοι) ἔπεισαν βαρβάρους ἀνθρώπους νά δεχθοῦν τέτοια πίστη καί καλές ἐλπίδες νά ἔχουν γιά τά μέλλοντα καί ἀφοῦ ἀπηλλάγησαν ἀπό τό προηγούμενο φορτίο τῶν ἁμαρτιῶν, στή συνέχεια (τούς ἔπεισαν) μέ πολλή προθυμία νά ἀναλάβουν τούς πόνους γιά τήν ἀρετή, καί κανένα αἰσθητό πράγμα νά μήν τούς ἀφήνει ἔκπληκτους καί ἀφοῦ εἶχαν γίνει ἀνώτεροι ὅλων τῶν σωματικῶν νά δεχθοῦν νοερές δωρεές. Καί τόν Πέρση καί τόν Σαυρομάτη καί τόν Μαῦρο καί τόν Ἰνδό (τούς ἔπεισαν) νά γνωρίσουν τόν καθαρισμό τῆς ψυχῆς καί τοῦ Θεοῦ τή δύναμη  καί τήν ἀπερίγραπτη φιλανθρωπία καί τή φιλοσοφία τῆς πίστεως καί τήν ἐπιφοίτηση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος καί τήν ἀνάσταση τῶν σωμάτων καί τά δόγματα τῆς ἀθανάτου ζωῆς.

Κυριακή Πατέρων Δ' Οἰκουμενικῆς Συνόδου

(Γνήσια θρησκευτικότητα / Τίτ. 3,8-15)

Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύτηκε στήν ἐφημερίδα ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ, 7-2-1997

Ἔσχατη κατάπτωσι

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Kαταγγέλλω ἐνώπιον τοῦ πληρώματος τῆς ἑλληνικῆς Ὀρθοδοξίας τήν πρόσφατη ἀνήκουστη πρᾶξι διχασμοῦ, ἐμπάθειας καί καταρρακώσεως τῆς ἀρχιερατικῆς ἀξιοπρέπειας, πού ἐπινόησε καί πραγματοποίησε ἡ σημερινή ἐκκλησιαστική ὀλιγαρχία. Ἐνωχλημένη καί τρομοκρατημένη ἀπό τίς ἐκδηλώσεις τιμῆς, σεβασμοῦ, ἀγάπης καί ἀφοσιώσεως τοῦ Λαρισαϊκοῦ ποιμνίου καί ὁλοκλήρου τοῦ ἑλληνικοῦ πληρώματος στόν ἄμεμπτο ἱερομάρτυρα Ἱεράρχη, στόν ἀείμνηστο Λαρίσης Θεολόγο, διέγραψε τό ὄνομά του ἀπό τά δίπτυχα τῆς Ἐκκλησίας, ἀκόμα καί στήν ἔκδοσι, πού ἐκτυπώθηκε μετά τήν ἐκδημία του. Mέσα στό ρυπογόνο νέφος τοῦ μίσους, πίστεψε, πώς ἅμα σβήση τό ὄνομα τοῦ ἀξιαγάπητου ποιμενάρχη ἀπό τά χαρτιά της, θά ἀφανίση τή φωτοστεφανωμένη εἰκόνα ἀπό τίς μνῆμες τῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας. 

Ἡ Ἀποστολική Διακονία τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἐκδίδει κάθε χρόνο τό βιβλίο τῶν διπτύχων. Στό πρῶτο μέρος αὐτοῦ τοῦ βιβλίου καταχωρεῖται τό τυπικό τῶν ἀκολουθιῶν τῆς χρονιᾶς. Kαί στό δεύτερο μέρος του σκιαγραφεῖται ἡ διοικητική διάρθρωσι ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησίῶν. Ἡ Συνοδική ἐκπροσώπησί τους. Tά ὀνόματα τῶν ἐπισκόπων, πού ποιμαίνουν τίς Mητροπόλεις ἤ τίς ἐπισκοπές. Kαθώς καί κάθε ἄλλο  σχετικό στοιχεῖο. Σέ μιά εἰδική στήλη ἀναγράφονται τά ὀνόματα τῶν «κεκοιμημένων» Ἱεραρχῶν. Aὐτῶν, πού ἐξεδήμησαν κατά τά δύο προηγούμενα ἔτη. Ἱεράρχαι τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας, καί ὄλων τῶν ἄλλων αὐτοκεφάλων Ἐκκλησιῶν, πού ἐτερμάτισαν τή γήϊνη διακονία τους καί μετέστησαν στό οὐράνιο Θυσιαστήριο, μνημονεύονται κάτω ἀπό τόν ψαλμικό μακαρισμό: «μακάριος, ὅν ἐξελέξω καί προσελάβου,  κατασκηνώσει ἐν ταῖς αὐλαῖς σου».

Ἀπό αὐτό τό εὐλαβικό μνημόσυνο τῶν κεκοιμημένων κατά τό ἔτος 1996 οἱ γλοιώδεις κόλακες τῆς ἀρχιεπισκοπικῆς ἐμπάθειας διέγραψαν τό ὄνομα τοῦ μακαριστοῦ ἱερομάρτυρα τῆς Θεσσαλικῆς Mητροπόλεως, τοῦ Λαρίσης Θεολόγου. Δεν ἔστερξαν οἱ καρδιές τους νά μνημονεύσουν τήν ἐκδημία του. Δέν ἄντεξε ἡ γραφίδα τους νά χαράξη τό σεπτό ὄνομά του. Ἀνέγραψαν τούς «κεκοιμημένους» τῆς Kύπρου, τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τῆς Kρήτης, τῶν Ἱεροσολύμων, τῆς Ἀλεξάνδρειας. Kαί δέ βρῆκαν τόπο νά μνημονεύσουν τό ὄνομα τοῦ ὁσίου ποιμένα τῆς Λάρισας Θεολόγου.