Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Συναγμένοι στήν Εὐχαριστία», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ»), σελ. 48 καί 8-16

ΣΥΝΑΓΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ

…Φορτωμένος μέ τό ἀνάλαφρο βάρος τῆς συγκίνησης τῶν ἁγίων, μέ τή γνήσια παράδοση καί τό βίωμα τῆς μαρτυρικῆς Ἐκκλησίας, μέ τό λόγο τῆς καθοδήγησης τῶν Ἀποστόλων καί τῶν Πατέρων καί μέ τό προσωπικό μου αἴσθημα, τό αἴσθημα τοῦ ἀνθρώπου τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα, ἔρριξα ἕνα βλέμμα γύρω, χάρηκα τήν παρουσία τῶν ἀδελφῶν μου, καί προχώρησα νά ἀρχίσω τήν Κυριακάτικη λατρεία.

Καθώς βημάτιζα δειλά, τά χείλη μου ἔνοιωσαν τήν ἀνάγκη νά προφέρουν μια προσευχή, πού τήν εἶχαν συνθέσει οἱ ἀσκητές τῆς ἐρήμου, γιά νά ἐκφράσουν τή χαρά τῆς συνάντησης στό Ναό τοῦ Θεοῦ λίγες μέρες πρίν τήν ὀδύνη τοῦ Γολγοθᾶ καί τήν ἀνείπωτη εὐτυχία τῆς Ἀνάστασης. Πίστεψα πώς ἡ προσευχή αὐτή ἐκφράζει καί τό βίωμα καί τή χαρά κάθε σύναξής μας, πού γίνεται μέ σκοπό τήν ἱερουργία τῆς Εὐχαριστίας καί μέ ὁραματισμό τήν κοινωνία μέ τό σταυρωμένο καί ἀναστημένο Χριστό μας.

«Σήμερον ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡμᾶς συνήγαγε…»…

Πρός τήν Ἱερά Σύνοδο
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος

Kηφισιά 5 Aὐγούστου 1996

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Συνοδικοί συνεπίσκοποι,

Δέν σᾶς ἀρνοῦμαι τήν ἐλευθερία νά ἐξευτελίζετε τό προσωπικό σας κῦρος. Ὁ κάθε ἄνθρωπος ἔχει τό δικαίωμα νά γράφη μέ τούς χαρακτῆρες τῆς προτιμήσεώς του τήν ἀτομική του ἱστορία. Δέν σᾶς ἐξουσιοδοτῶ, ὅμως, νά ἐξευτελίζετε τό κῦρος τοῦ συνοδικοῦ σώματος, στό ὁποῖο θητεύετε. Kαί πολύ περισσότερο δέν σᾶς παραχωρῶ τή συγκατάθεσι νά ἀσχημονῆτε μπροστά στό φέρετρο ἑνός πρεσβύτερου συλλειτουργοῦ σας.

Ἡ πρᾶξι σας τῆς 2ας Aὐγούστου ὑπῆρξε κατάπτυστη καί καταγέλαστη. Δέν εἶναι μόνο προσωπική μου κρίσι αὐτή. Tά τηλεοπτικά Mέσα Ἑνημερώσεως τοῦ λαοῦ σᾶς χλεύασαν. Kαί ὁ καθημερινός Tύπος στιγμάτισε μέ ἰδιαίτερη ἔμφασι τήν ἄπρεπη συμπεριφορά σας. Mίλησαν πολλοί ἀνοιχτά γιά «πρόστυχη ἀπόφασι» καί γιά «πρόστυχη ἀνακοίνωσι». Ἄλλοι κάγχασαν γιά τά τερτίπια σας. Kαί πολλοί ἀγανάκτησαν γιά τήν κατάπτωσί σας.

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 218, 1 Δεκεμβρίου 2007

Τό κολύμπι στήν ἀκροθαλασσιά

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου  

Φίλε ἄθεε, διαβάζω, κάθε τόσο, στόν ἡμερήσιο τύπο, ἀπόψεις, πού διατυπώνονται, σέ στύλ φονταμενταλιστικῆς ἀνελαστικότητας, ἀπό γραφίδες τοῦ περιβάλλοντός σου. Ἀπό ἀνθρώπους, πού μάχονται, γιά τήν προώθηση τοῦ ἀθεϊστικοῦ μοντέλου σέ εὐρύτερα κοινωνικά στρώματα. Δημοσιογραφοῦν μέ αὐτή τήν ἀπολυτότητα, ἴσως γιατί πιστεύουν πώς, προνομιακά αὐτοί, ἔχουν ἀποθησαυρίσει ὅλο τό νέκταρ τῆς ἐπιστημονικῆς ἐμπειρίας καί ἔχουν ἀποκρυπτογραφήσει τό πυκνό μυστήριο τοῦ ὑλικοῦ σύμπαντος καί τό κρυφό νόημα τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης. Ἴσως καί γιατί τήν ἀθεϊστική προπαγάνδα τούς τήν ἐπιβάλλει φορτικά κάποια ἀπό τίς ὁρατές ἤ τίς ἀόρατες σύγχρονες σκοπιμότητες. Μελετῶ μέ προσοχή τή διαλεκτική τους. Μέ ὅση ἀμεροληψία διαθέτω ἤ μοῦ ἐμπνέουν, κείνη τήν ὥρα, τά κείμενα. ῾Ωστόσο -σοῦ τό λέω ἀνοιχτά- δέ συγκατανεύω νά παραιτηθῶ ἀπό τό ἀναφαίρετο δικαίωμα τῆς κριτικῆς ἐπεξεργασίας τῶν δομικῶν ἰσχυρισμῶν τους καί τῶν τελικῶν συμπερασμάτων τους.