῾Η Πύλη τῆς ἀγάπης

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Φτωχή ἡ φάτνη. ᾿Αλλά δέν τήν ἰσοσταθμίζουν ὅλα τά πλουμιστά παλάτια τοῦ κόσμου. ῎Αγνωστη στούς συντοπίτες της. Καί, ὅμως, γνωστή, σήμερα, ὕστερα ἀπό εἴκοσι αἰῶνες, στά πέρατα τῆς οἰκουμένης. Περιφρονημένη ἀπό τούς ἀλαζόνες ἐκείνης τῆς ἐποχῆς. Σεβαστή, ὅμως, ἀπό τούς κατοπινούς σοφούς καί ἁγίους καί καταχωρημένη, σέ περίοπτη θέση καί σέ πρώτη προβολή, στό βιβλίο τῶν ἐξελίξεων τῆς παγκόσμιας ἱστορίας. 

Ἡ πρόχειρη στέγη τῶν ἄλογων ζώων ἔγινε ἡ μήτρα τῆς “καινῆς κτίσης”. ῾Η Πύλη, ἀπό τήν ὁποία πέρασε, γιά νά φτάσει στή γῆ μας, ἡ πλούσια καί λυτρωτική θεϊκή ᾿Αγάπη. ῾Η ἀφετηρία τῆς νέας πορείας τοῦ ἀνθρώπινου γένους.  ῾Ο τόπος συνάντησης τοῦ “ἄπειρου” μέ τό “πεπερασμένο”. Τοῦ Θεοῦ μέ τόν ἄνθρωπο. Τῆς ἀπαστράπτουσας θείας ὑπόστασης μέ τή δική μας φθαρμένη καί ἀλλοτριωμένη θεία εἰκόνα. Τό Θυσιαστήριο τῆς δικῆς μας  προσφορᾶς καί τῆς λατρευτικῆς μας προσκύνησης.

Τρία σπουδαία πράγματα

Τί θεωρεί ο Κύριός μας ως το πρώτο και σπουδαιότερο πράγμα στη ζωή μας;
Τη Βασιλεία των Ουρανών;
Την αγάπη προς το Θεό και τον πλησίον;
Την ανθρώπινη ψυχή;

Για να διαβάσετε τις σκέψεις του μακαριστού αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου Α' προς τους "μαθητές" του, πατήστε το παρακάτω εικονίδιο:

Δέησις πρός τόν Χριστόν

(Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἔπη ἱστορικά: ΞΘ’, Migne XXXVII, 1417)

Μετάφραση Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Τήν ἴδια μελαγχολία τοῦ ἐμπνέουν πάντοτε τά ἀνθρώπινα. Τήν παρηγοριά του καί τήν εἰρήνη του τήν βρίσκει κοντά στόν Κύριο.

Ἐπιστάτα,

            μέ κυκλώνει φοβερή ταραχή,

ἐμένα τόν μαθητήν σου,

            ξύπνησε, πρίν πεθάνω.

Μόνο διάταξε

            καί θά πεθάνῃ ἡ ζάλη.

Τολμῶ νά πῶ κάτι·

            Χριστέ μή μέ πιέζῃς.

καί μή μ’ ἀφήσῃς νά σβήσω

            κάτω ἀπ’ τό βάρος τῶν θλίψεων.

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Εἰς ἑαυτόν», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 2005), σελ. 8, 130-142

«ΕΙΣ ΕΑΥΤΟΝ»

7. Ἰησοῦς, ὁ «Θεάνθρωπος»

Σκέφτομαι τό μέγεθος “ἄνθρωπος” καί περνάω στόν ἴλιγγο τοῦ θάμβους. Προσμετρῶ τήν ἀξία τοῦ δικοῦ μου προσώπου καί τῶν προσώπων, πού διακινοῦνται, αἰῶνες τώρα, στό γήπεδο τῆς ἱστορίας καί τή βρίσκω ἀπροσμέτρητη. ᾿Ακούω τούς χτύπους τῆς δικῆς μου καρδιᾶς, ἀλλά, ταυτόχρονα, νοιώθω ἀποδέκτης τῶν ἀνησυχιῶν καί τῶν προβληματισμῶν ὅλων τῶν λογικῶν ὄντων, πού ζύμωσαν μέσα τους τή γνώση, πού διερωτήθηκαν γιά τήν ἀφετηρία τῆς ὕπαρξής τους καί γιά τόν προορισμό της, πού μόχθησαν, χάρηκαν, πόνεσαν, ἔκλαψαν, καί, κλείνοντας τά μάτια, κληροδότησαν τή συναγμένη ἐμπειρία τους στούς μελλοντικούς σκυταλο­δρόμους τῆς ζωῆς καί ἀναδύεται ἀπό μέσα μου ἡ διαπίστωση: ὁ ἄνθρωπος εἶναι τό μεγάλο, τό δυσπρόσιτο καί δυσεξιχνίαστο θαῦμα.

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, ‟Τό «τραῦμα» τῆς ἀγάπης”, α’ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 2002), σελ. 114

Η μεγάλη εκτροπή

«... Ἡ συνειδησιακή ὑποχώρηση στήν προπαγάνδα τῶν ἐκτρώσεων, ἡ ἐπίσημη ἤ ἀνεπίσημη νομιμοποίηση τῆς χυδαίας καί ἐγκληματικῆς πράξης, πού ὁπλίζει τά χέρια τῶν γονιῶν καί τούς κάνει νά στρέφονται ἐνάντια στά ἀνυπεράσπιστα νήπια, στούς καρπούς τῶν σπλάγχνων τους, εἶναι ἡ μεγάλη ἐκτροπή τοῦ πολιτισμοῦ μας.»

Κυριακή πρό τῆς Χριστοῦ Γεννήσεως

Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 239, 16 Ὀκτωβρίου 2008

Ἡ “ἀνία” τῆς εὐμάρειας

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Κοινά διαφημιστικά σπότς σ᾿ ὅλες τίς γωνιές τοῦ παγκοσμιοποιημένου πλανήτη μας καί κοινά ἀκούσματα ὅλων τῶν κατοίκων τῆς αἱματοβαμμένης γῆς μας, πασκίζουν νά πείσουν τίς αἰσθήσεις μας, ὅτι ἡ “εὐμάρεια”, τό ὅραμα καί ἡ δίψα τῶν αἰώνων, εἶναι πιά χειροπιαστή πραγμτικότητα. Ἁπλώνεται, ὁλοένα καί εὐρύτερα, ὁλοκληρώνεται μέ ταχύ ρυθμό καί μεταβολίζει τό βαρύ μόχθο καί τόν “ἱδρώτα τοῦ προσώπου” σέ ἄρωμα καί δροσιά εὐτυχίας. Ἡ ἐπιδέξια ἀξιοποίηση τῆς συνεχῶς ἐμπλουτιζόμενης ἐπιστημονικῆς γνώσης καί ἡ εὐρύτατη χρήση τῆς ραγδαία ἀναπτυσσόμενης τεχνολογίας, προσφέρονται -κατά τή διαφήμιση καί κατά τήν προπαγάνδα- στό σύγχρονο ἄνθρωπο, ὡς καρπός τῆς “ἀδιαμφισβήτητης” προόδου. Τοῦ ἀναμορφώνουν τά πλάνα τῆς καθημερινότητας. Τόν ἀπαλλάσσουν ἀπό τήν ἐξουθενωτική φτώχεια. Γεμίζουν τήν ἀγκαλιά του καί τήν καρδιά του μέ τόν πλοῦτο τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν. Τοῦ δίνουν τήν εὐχέρεια νά περιδιαβάζει, ἀτέλειωτα, στίς χλιδάτες ἀγορές. Νά κάνει κτῆμα του καί χαρά του τήν ἐκλεπτυσμένη παραγωγή. Καί νά μακιγιάρει τό πρόσωπό του μέ τήν καύχηση τοῦ μοντέρνου καί τοῦ χρήστη ὅλων τῶν παροχῶν, πού ἐξασφαλίζει ἡ προοδευτική ἐποχή μας.

Εἰς ἑαυτόν

(Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου, Ἔπη ἱστορικά: ΞΖ’, Migne XXXVII, 1408)

Μελετάει ἰδιαίτερα τόν ἑαυτόν του, τό περιεχόμενο τῆς καρδιᾶς του καί τό κάθε τι, πού βρίσκει μέσα του, τό ἐξαγνίζει καί τό τοποθετεῖ μπροστά στό λατρευτό του Κύριο.

Ἐξαπατήθηκα, Χριστέ μου,

            θαρρεύοντας πολύ γιά τή δική σου Χάρι.

Ὑπερηφανεύθηκα

            καί ταπεινώθηκα πολύ.

Ποιό βάζουμε πρῶτο;

Υλικά αγαθά; Επιτυχία; Εξουσία;
Αξίζει να τα θεωρούμε ως τα ανώτερα πράγματα σε αυτήν τη ζωή, θυσιάζοντας κάθε άλλο ιδανικό; αναρωτιέται ο μακαριστός αρχιεπίσκοπος Ιερώνυμος Α', συνεχίζοντας τις παραινέσεις του προς τους νέους.

Για να διαβάσετε τις σκέψεις του, πατήστε το παρακάτω εικονίδιο: