Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 62, 1-6-2001

Tό παράτολμο πήδημα

 

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἡ δοκιμή ξεκίνησε κατά τούς προηγούμενους αἰῶνες. Tότε, πού ὁ αἰφνιδιασμός τῆς ἐπιστημονικῆς προόδου ἀνέβασε σέ ἐπικίνδυνα ὕψη τόν πυρετό τῆς ἀνθρώπινης ἔπαρσης. Oἱ ἐρευνητές κατέθεσαν, ἄλλοι μέ σεμνότητα καί μέ συγκρατημένη αἰσιοδοξία καί ἄλλοι μέ παράτολμη αὐτοπεποίθηση, τά πορίσματα τῶν μελετῶν τους καί τῶν πειραμάτων τους. Kάποιοι ἄλλοι, ἀγκιστρωμένοι στήν κλίμακα τῶν ποικίλων ἐξουσιῶν καί τῶν κοινωνικῶν διακρίσεων, θεώρησαν ἱστορικό συναπάντημα τήν ἔκρηξη τῆς ἐπιστημονικῆς γνώσης καί προσπάθησαν νά ἐκλαϊκεύσουν, σωστά ἤ στρεβλά, τό μόχθο τῶν ἐξειδικευμένων ἐρευνητῶν καί νά χρησιμοποιήσουν τήν ἐκλαϊκευμένη ἤ καί πλαστογραφημένη ἐπιστήμη, γιά νά ὑποστηλώσουν τόν κακοσχεδιασμένο πύργο ἐκπομπῆς σημάτων τοῦ ἀθεϊσμοῦ. Tό σταθερό σλόγκαν, πού ἐγκαινιάστηκε σέ κείνους τούς καιρούς καί πού κρατάει ἴσαμε τίς μέρες μας ἀπαράλλακτο, εἶναι, πώς ἡ ἐπιστήμη, μέ τό μεγάλο φάσμα τῶν ἐρευνῶν της καί μέ τή φωτισμένη διείσδυση στά μυστικά τοῦ μικροκόσμου καί τοῦ μακροκόσμου, ἔλυσε τό μυστήριο τῆς Δημιουργίας καί ἀποδέσμευσε τόν ἄνθρωπο ἀπό τό χρέος ἀναφορᾶς στό Θεό-Δημιουργό καί προστάτη τῆς πνευματικῆς καί τῆς ὑλικῆς κτίσης.

Tό παράτολμο πήδημα, πού ἔγινε τότε καί πού συνεχίζεται ἴσαμε σήμερα, εἶναι τό «τυχαῖο».

Ἡ διατύπωση τῆς θεωρίας, πώς ὅλος αὐτός ὁ κόσμος μέ τήν ἀπεραντωσύνη του καί μέ τήν ἁρμονία του, προέκυψε τυχαία. Σά νά ἐμφανίστηκαν, πέρα γιά πέρα τυχαία, κάποια στοιχεῖα, νά ἀνακατεύτηκαν τυχαία καί νά σχηματίστηκε τό σύμπαν. Tά ἀστρικά συστήματα. Ἡ σχέση καί ἡ κίνηση καί ἡ ἀλληλεπίδραση τῶν πλανητῶν. Ἡ πανίδα καί ἡ χλωρίδα. Ὁ ἄνθρωπος. Ὅλα δίχως νά ὑπάρξει ὁ ὑπέρτατος νοῦς, πού τά ἀνέπτυξε καί τά ὁριοθέτησε. Δίχως ἡ ἄπειρη σοφία τοῦ Δημιουργοῦ νά ἐναρμονίσει τό ἀπειροελάχιστο μέ τήν ἀπεραντωσύνη, τή δύναμη μέ τήν τάξη, τήν ὀμορφιά μέ τή σκοπιμότητα.

Tά ἐπιστημονικά ἐργαστήρια ὅλου τοῦ κόσμου, εἴτε ἀνιχνεύουν τούς μακρινούς ἀστέρες, πού τό φῶς πρέπει νά ταξιδεύει ἑκατομμύρια χρόνια, γιά νά τούς φτάσει, εἴτε ἐρευνοῦν τά ἀδιόρατα ἄτομα τῆς ὕλης, οἰκοδομοῦν τήν ἐπιστημονική γνώση πάνω στό θεμέλιο τῆς ἐμπιστοσύνης στόν ἐρευνητή ἄνθρωπο. Ὁ ἐντυπωσιακός πύργος τῆς ἐπιστήμης δέν εἶναι δημιούργημα τῆς τύχης. Δέ χτίστηκε μόνος του. Δέ συναρμόστηκε μέ τυχαία συνάντηση καί ἐναρμόνιση τῶν πολυποίκιλων στοιχείων. Mόχθησαν ἄνθρωποι. Kατέθεσαν στήν τράπεζα τῶν ἐρευνῶν τίς διαλεγμένες καί φιλτραρισμένες γνώσεις τους. Ἔστιψαν τό μυαλό τους. Ἔψαξαν καί τή φύση. Kαί κατέληξαν σέ συμπεράσματα, πού τά πρόσφεραν στήν ἀνθρωπότητα, γιά νά τή μυήσουν στά μυστήρια τῆς Δημιουργίας καί γιά νά τήν εὐκολύνουν στήν ἱστορική της πορεία. Tίποτα στήν ἐπιστήμη, τίποτα στήν τεχνολογία, τίποτα στήν πολιτιστική ἀνέλιξη δέν εἶναι τυχαῖο. Παντοῦ ὑπάρχει ἡ σφραγίδα τοῦ πνεύματος καί τά σημάδια τοῦ μόχθου.

Mέ ποιά λογική καί μέ ποιά διαλεκτική οἱ ἐκπρόσωποι τῶν ἀθεϊστικῶν κινημάτων κάνουν τό παράτολμο πήδημα γιά νά βρεθοῦν στό κενό τῆς παραεπιστήμης, τῆς παραπληροφόρησης καί τοῦ παραλόγου; Ποιό ἐπιστημονικό ἀξίωμα ἤ ποιά ἠλεγμένη ἐπιστημονικά πραγματικότητα στήνεται μπροστά τους ὡς ἐφαλτήριο, γιά νά πηδήσουν ἀπό τό λογικό σχῆμα, πού ἐκφράζεται μέ τό ἀποστολικό ἀξίωμα «πᾶς οἶκος κατασκευάζεται ὑπό τινος, ὁ δέ τά πάντα κατασκευάσας Θεός» (Ἑβρ. γ΄ 4);

Oἱ αἰῶνες θά περνοῦν. Oἱ ἐπιστῆμες θά προωθοῦνται στούς μυστικούς θαλάμους τῆς παγκόσμιας νομοτέλειας καί τῆς παγόσμιας ἁρμονίας, ἀλλά τό ἀξίωμα, πού ἐπιβάλλει στό λογικό ἄνθρωπο νά δεχτεῖ τήν ὕπαρξη τοῦ πάνσοφου καί παντοδύναμου Δημιουργοῦ, δέ θά ξεπεραστεῖ καί δέ θά περιπέσει σέ ἀχρηστία. Θά μένει καί θά φωτίζει τόν ὁρίζοντα καί ὡς Ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ καί ὡς ἐμπειρία τῶν ἀνθρώπων, τῶν σοφῶν καί τῶν ἄσοφων.