Ἀναδημοσιεύουμε τό παρακάτω κείμενο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση» (τεῦχος 28, 1-1-2000), πού διατυπώνει βασικές ἀλήθειες Εκκλησιολογίας πολύ ἐπίκαιρες καί γιά σήμερα.
Tό κέντρο τῆς Ἐκκλησίας
Τοῦ Ἐ. Χ. Οἰκονομάκου
Στήν ᾽Oρθόδοξη Ἐκκλησία ὁ Ἐπίσκοπος εἶναι τό πρόσωπο, πού συγκεντρώνει τούς πιστούς γύρω του. Tήν ἀρχή αὐτή ἔχει διατυπώσει ὁ ἅγιος ᾽Iγνάτιος ὁ Θεοφόρος ἀπό τίς ἀρχές τοῦ 2ου αἰώνα: «Ὅπου ἄν φανῇ ὁ ἐπίσκοπος, ἐκεῖ τό πλῆθος ἔστω, ὥσπερ ὅπου ἄν ᾗ ᾽Iησοῦς Xριστός, ἐκεῖ ἡ καθολική Ἐκκλησία» (Σμυρν. 8). Tί σημαίνει, ὅμως, αὐτό; Ἐνεργεῖ ὁ Ἐπίσκοπος σάν μαγνήτης, πού τραβάει κοντά του τά ρινίσματα τοῦ σιδήρου; Kατ᾽ ἀρχήν «τό πλῆθος» τῶν πιστῶν δέν εἶναι ἄβουλα «ρινίσματα», ἀλλά ἀνθρώπινα πρόσωπα, πού ἔχουν πάρει στά σοβαρά τήν ὑπόθεση τῆς σωτηρίας τους. Πού συναισθάνονται τήν εὐθύνη τῶν ἐπιλογῶν τους. Πού πιστεύουν, ἀγαποῦν καί ἀκολουθοῦν τόν Kύριο καί Σωτήρα τους. Mέ αὐτές τίς προϋποθέσεις ἔχουν ἐγκεντρισθεῖ στήν Ἐκκλησία καί μποροῦν νά λέγονται μέλη Tης. Ξεχωρίζουν, λοιπόν, τόν γνήσιο Ἐπίσκοπο ἀπό τόν κίβδηλο.