Κυριακή Β' Νηστειών

Προσανατολισμός στο μείζον

Μάρκου β΄ 1-12

Του Αρχιμ. Ειρηναίου Μπουσδέκη

Ένα από τα πολλά θαύματα που έκανε ο Κύριός μας ξετυλίγεται μπροστά μας στη σημερινή ευαγγελική περικοπή. Το θαύμα του παραλυτικού της Καπερναούμ.

ΤΟ ΜΕΙΖΟΝ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ;

Επειδή διαδοχικά ερχόμαστε να δούμε μέσα από τα ευαγγελικά κείμενα να επιτελούνται πλήθος θαύματα από τον Κύριο, μας δημιουργείται μια λανθασμένη εντύπωση. Στη σχέση μας με τον Κύριο βάζουμε σε μια πρώτη θέση τη θαυμαστή επέμβαση στη ζωή μας. Όταν ένα θέμα υγείας έρχεται να ταράξει την ύπαρξή μας, όταν ένα σοβαρό πρόβλημα έρχεται να λυπήσει και να συνθλίψει την ψυχή μας, όταν φτάσουμε σε τραγικά αδιέξοδα που μας καταπιέζουν και μας απογοητεύουν στη ζωή μας, τότε την θεία επέμβαση την βλέπουμε σχεδόν πάντοτε ως ένα σημείο, ένα θαύμα που θα εκβάλλει την ύπαρξή μας από την περιπέτεια.

Συχνά λοιπόν η ανθρώπινη ύπαρξη μέσα στον πόνο και την ταλαιπωρία της πρόσκαιρης αυτής ζωής προσανατολίζεται, ως να ήταν αυτό το μείζον θέμα, στο θαύμα που θα του δημιουργήσει αυτή την προσωρινή έστω αναψυχή.

Ἕνα ἄρθρο ἀπό τό παρελθόν πού
περιγράφει τά ὅσα τά ἑπόμενα χρόνια πραγματοποιήθηκαν

Παραθέτουμε παρακάτω τό ἄρθρο τοῦ μητροπολίτη Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου στήν ἐφημερίδα Ὀρθόδοξος Τῦπος Ἀριθ. Φυλ. 1239/12-9-1997

Ἤδη λίγο πρίν τόν θάνατο τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Σεραφείμ, ὁ μητροπολίτης Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικόδημος βλέπει τήν ἐκκλησιαστική πολιτική τοῦ Πατριάρχη Βαρθολομαίου νά ξετυλίγεται. «Ἀπροκάλυπτα» καί «προκλητικά» μέ τίς «ἰμπεριαλιστικές διαθέσεις» του «ἔχει βγῆ ὁρμητικός καί ἀδίστακτος στό διεθνῆ στίβο καί ἀγωνίζεται ἀποκλειστικά καί μόνο γιά τήν ἄγρευσι καί ἐξασφάλισι Παπικῶν πρωτείων καί τήν καθυπόταξι στό σκῆπτρο τῆς ἐξουσίας του ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Eκκλησιῶν».

Μέσα στά πλαίσια αὐτῆς τῆς νοοτροπίας ὁ Πατριάρχης ἀσκεῖ τήν πολιτική του καί σέ σχέση μέ τήν Αὐτοκέφαλη Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Εἶναι τόσο σφοδρή ἡ ἐπίθεση τοῦ Πατριάρχη στόν Ἑλλαδικό χῶρο πού δημιουργεῖ συνεχῶς δυσάρεστες καταστάσεις στήν Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Μᾶς προξενεῖ ἐντύπωση ὅτι ὁ μακαριστός μητροπολίτης Ἀττικῆς Νικόδημος βλέπει τόσα χρόνια πρίν τά μελλούμενα νά συμβοῦν ἀπό τήν ἐπεκτατική καί ἐξουσιαστική στάση τοῦ Πατριάρχη.

Διαβάσετε μέ προσοχή τό ἄρθρο:

 Kαταργήθηκε τό Aὐτοκέφαλο;

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Mετράω τά δημοσιεύματα καί τίς ἀνακοινώσεις καί τίς ποικίλες καταχωρήσεις στίς Ἀθηναϊκές ἐφημερίδες, πού ἀναφέρονται στό Πατριαρχεῖο τῆς Kωνσταντινουπόλεως καί στόν προκαθήμενο τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Bοσπόρου. Kαί χάνω τό λογαριασμό. Ἔρχονται μέ πυκνότητα καθημερινῶν εἰδήσεων καί μέ τήν ποιότητα τῆς καθαυτό ἑλληνικῆς ἐπικαιρότητας. Mετράω καί τίς ἀνακοινώσεις καί τίς πληροφορίες, πού ἐκπορεύονται ἀπό τό μέγαρο τῆς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν καί ἀπό τήν ἑστία τῶν Συνοδικῶν διασκέψεων τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί τά βρίσκω λιγοστά καί λειψά. Σά νά ἔρχονται ἀπό μακρινή χώρα καί νά ἱστοροῦν περιθωριακά γεγονότα. Kαί διερωτῶμαι καί ρωτάω καί τούς Mητροπολῖτες τῆς ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας: Ἆραγε καταργήθηκε τό Aὐτοκέφαλο τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος; Ἆραγε ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν ἔπαψε νά εἶναι ὁ προκαθήμενος τῆς τοπικῆς Ἐκκλησίας καί πέρασε, σάν ἐξαρτημένος, στή δικαιοδοσία καί στίς διαταγές τοῦ Πατριάρχη Bαρθολομαίου; Ἆραγε, ἀπό δῶ καί πέρα θά ἔχουμε μιά ἐκκλησιαστική ὑπερεξουσία, πού θά ἑδρεύη ἐκτός τῆς ἑλληνικῆς ἐπικράτειας καί μιά ὑφιστάμενη Ἱεραρχία, πού θά δέχεται βηματισμό μέ προσταγές τοῦ Φαναρίου;

Tό φαινόμενο εἶναι ἐκφραστικό καί ἀνησυχητικό. Δίνει τίς παραμέτρους στίς ὀποῖες κινοῦνται οἱ δυό Ἐκκλησίες. Tό Πατριαρχεῖο τῆς Kωνσταντινουπόλεως καί ἡ Aὐτοκέφαλος Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος.

Tό προδομένο ράσο

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Tό προδομένο ράσο τοῦ Ὀρθόδοξου Ἕλληνα ἱερωμένου στέκεται, μέ πικρία καί μέ ἀγανάκτησι, μπροστά στή ναρκωμένη φάλαγγα τῶν ὀγδόντα ἀρχιερέων καί διατυπώνει τό ἀμείλικτο «κατηγορῶ» του. Tό ράσο, πού ἁγιάστηκε πάνω στή λιπόσαρκη ὕπαρξι τῶν ἁγίων λειτουργῶν τοῦ Θυσιαστηρίου. Πού βάφηκε μέ τό πορφυρό αxμα τῶν μαρτύρων. Πού ἀνυψώθηκε σέ σύμβολο Ἀποστολικοῦ ζήλου, Eὐχαριστιακῆς ἐλλάμψεως, Πατερικῆς ἀφοσιώσεως καί ἀνυποχώρητης πιστότητας. Προβάλλει στό σύγχρονο προβληματισμένο κόσμο μέ τήν αὐτοδύναμη παρρησία του, ἀλλά καί μέ ὁλοφάνερο τό φορτίο τῆς ὀδύνης του. Φωτεινό, κοσμημένο μέ τό βάρος τῆς ἀτίμητης ἱερατικῆς κληρονομίας. Ἀλλά, ταυτόχρονα, καί σπιλωμένο καί ταπεινωμένο, ἐξ αἰτίας τῶν πολλῶν ἀνομημάτων τοῦ σημερινοῦ ἐκκλησιαστικοῦ κατεστημένου.

Τό παρακάτω ἄρθρο πρωτοδημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση» τ. 52/1-1-2001. Τό ἐπαναφέρουμε στή δημοσιότητα ὡς συμμετοχή στόν Πανορθόδοξο ἀλγεινό προβληματισμό πού ἔχει προκαλέσει ἡ σύγκρουση γύρω ἀπό τήν Οὐκρανική Ἐκκλησία.

Ὁ πειρασμός τῆς «Pώμης»

   Τοῦ Ἐ. X. Oἰκονομάκου

   Ὁ Πάπας Παῦλος Ἰωάννης ὁ B΄ ἔχει ὀργώσει ὅλο τόν κόσμο ὡς ἀρχηγός κράτους καί θρησκευτικός ἡγέτης. Λίγες εἶναι οἱ χῶρες τίς ὁποῖες δέν ἔχει ἐπισκεφθεῖ. Mιά ἀπ᾽ αὐτές εἶναι καί ἡ χώρα μας. Ἐπιθυμεῖ, φαίνεται, πρίν πεθάνει (εἶναι ἤδη γέρων καί καταβεβλημένος), νά τήν ἐπισκεφθεῖ. Ἔχει, λοιπόν, ζητήσει νά ἔλθει στήν Ἑλλάδα τήν προσεχή ἄνοιξη. Λέγεται ὅτι ὁ χαλκέντερος, πολωνικῆς καταγωγῆς Πάπας εἶχε θέσει ὡς σκοπό τῆς ζωῆς του νά συνδέσει τό ὄνομά του μέ μιά κάποια σημαντική πράξη ἑνώσεως μέ τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, χωρίς, βέβαια, νά ἀποστεῖ στό ἐλάχιστο ἀπό τίς ἀρχές τοῦ παπισμοῦ. Ἤλπιζε νά ἐξασφαλίσει, ἔτσι, τή σιωπηλή ἀνοχή Tης στίς ἀξιώσεις τοῦ Bατικανοῦ ὅτι ὁ Pωμαῖος Ποντίφηκας εἶναι ἡ ἀλάθητη κεφαλή τῆς Xριστιανοσύνης. Tά πράγματα δέν ἦλθαν ὅπως τά ἤθελε. Ἀρκεῖται, λοιπόν, στό νά ἐπισκέπτεται τίς Ὀρθόδοξες χῶρες. Ἡ εἰρωνεία εἶναι ὅτι οἱ σχεδιασμοί τοῦ Πάπα σκόνταψαν ὄχι τόσο στό θεολογικό ἐπίπεδο, ὅσο στίς διαμάχες τῶν Προκαθημένων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, καθ᾽ ἕνας τῶν ὁποίων διεκδικεῖ ὑπεροχική θέση γιά τόν ἑαυτό του ἔναντι τῶν ἄλλων. Aὐτό στάθηκε ἐμπόδιο νά συναντηθοῦν καί νά χαράξουν κοινή γραμμή σ᾽ ἕνα τόσο σοβαρό θέμα, ὅπως εἶναι οἱ σχέσεις μέ τό Bατικανό.

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Σπουδή ἀγάπης», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 1997), σελ. 17

Ἀγάπη: βασική ἐπιλογή ζωῆς

«Ὅταν μέσα μας ὑπάρχει ἡ διάθεση τῆς ἀγάπης, δέν ταλαντευόμαστε. Δέ νοσταλγοῦμε μιά ἄλλη ἐπιλογή. Δέν ἐρωτοτροποῦμε πρός ἄλλα σχήματα. Μηδέ τρέμουμε τίς συνέπειες, πού συνεπάγεται ἡ ἐνεργοποίηση τῆς προτίμησής μας. Τόν κόπο καί τόν πόνο. Τήν περιπέτεια ἤ τήν ὀδύνη».

Σημερινοί ιεραπόστολοι

Λίγες σκέψεις

Πρώτη δημοσίευση: Περιοδικό "Πάντα τα Έθνη", τεύχος 147.

«Επάρατε τους οφθαλμούς υμών και θεάσασθαι τας χώρας, ότι λευκαί εισί προς θερισμόν ήδη» (Ιω. 4, 35)

Αλήθεια, στην Αφρικανική αλλά και σε κάθε άλλη εκτός Χριστού πραγματικότητα και συνθήκη, ο λόγος αυτός του Κυρίου μας προς τους μαθητές Του, ηχεί στα αυτιά των σύγχρονων μαθητών Του και δούλων του αμπελώνος Του, τόσο επίκαιρος και συνάμα συγκλονιστικός.

Χώρες απέραντες, ψυχές αμέτρητες, χέρια ανοιχτά, καρδιές πονεμένες και τσαλακωμένες κάτι προσδοκούν – μέρες, χρόνια, αιώνες. Η «προσδοκία των εθνών» ακόμα προσδοκάται από εκατοντάδες έθνη, λαούς, φυλές και γλώσσες.

Και ο Χριστός συνεχίζει να καλεί τους ευλογημένους του Πατρός Του, με τα ίδια αφυπνιστικά λόγια: «Επάρατε τους οφθαλμούς υμών και θεάσασθαι τας χώρας…». Δώστε προσοχή και αφουγκρασθείτε. Εργασθείτε φιλότιμα πάνω σ’αυτές τις υπάρξεις, όπως κάποιοι απεσταλμένοι μου εργάσθηκαν φιλότιμα και υπάκουα πάνω στις δικές σας.

Κάποιοι από τους ελεημένους από τον Χριστό θα απαντήσουν ίσως, πως οι χώρες είναι μακρινές και χρειάζεται ξεβόλεμα. Κάποιοι άλλοι, πως δουλεύουν ήδη στο δικό τους χωράφι, και δεν ευκαιρούν. Και κάποιοι, πιο τολμηροί, θα καθησυχάσουν τα πνεύματά τους με την διαβεβαίωση πως, ο λόγος του Χριστού είχε σαν αποδέκτες του τους πρώτους μαθητές και αποστόλους Του, και πως δεν υπάρχει λόγος να ισχύει διαχρονικά…

Παράξενο όμως, κάποιοι άλλοι θα συνεχίζουν να ριγούν, να ηλεκτρίζονται και να αναμετρώνται με το παραπάνω προκλητικό κάλεσμά Του, και δεν θα παύουν να ανησυχούν, έως ότου, θεία χάριτι, αξιωθούν να λογισθούν εργάτες και εργαλεία στον θερισμό του Κυρίου τους.

 περιηγητής

Ὅ ἄνθρωπος μετά τήν ἐνανθρώπιση τοῦ Θεοῦ

«Ἡ ἱστορία τῆς ἐνανθρώπησης (...) σηματοδοτεῖ κοσμογονία. Ἄλλη σχέση τοῦ ἀνθρώπου μέ τό Θεό. Μεταποίηση καί ἀνακαίνιση τῆς φθαρμένης φύσης μας. Σφραγίδα καινούργιας ζωῆς. Καί ἐσχατολογικό νοηματισμό τῆς παγκόσμιας πορείας».

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 2003), σελ. 81

Πάντοτε νά χαίρεστε

«Χαίρετε ἐν Κυρίῳ πάντοτε· πάλιν ἐρῶ, χαίρετε» (Φιλιπ. 4, 4).

Σύντομη ἑρμηνεία: «Νά χαίρεστε πάντοτε μέ τή  χαρά πού προέρχεται ἀπό τήν ἕνωση καί τήν κοινωνία μας μέ τόν Κύριο. Πάλι θά πῶ, νά χαίρεστε».

Παναγιώτου Ν. Τρεμπέλα, «Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ», (Ἀθῆναι: Ἀδελφότης Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ», 2011), σελ. 855

Κυριακή της Ορθοδοξίας

Καθοδήγηση στα μονοπάτια της Ορθοδοξίας

(Ιωάν. α΄ 44-52)

Κήρυγμα Αρχιμ. Ειρηναίου Μπουσδέκη

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ: ΚΤΗΜΑ ΤΩΝ ΛΙΓΩΝ ‘Η ΟΛΩΝ

Όταν μιλάμε για την Ορθοδοξία αισθανόμαστε ένα δέος. Νομίζουμε πολλές φορές πως είναι κάτι που μόνο κάποιοι εμβριθείς μελετητές του πατερικού πλούτου μπορούν να προσεγγίσουν. Από την άλλη μεριά με πολλή ευκολία όλοι μας ισχυριζόμαστε ότι είμαστε εδραιωμένοι στην ορθόδοξη πίστη. Βρισκόμαστε λοιπόν σ’ αυτή την αντίφαση. Την Ορθοδοξία τη θεωρούμε ή σαν κάτι απροσπέλαστο στο βάθος της, ή σαν κάτι που αυτονόητα το κατέχουμε.

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή μερικές απλές ψυχές των πρώτων μαθητών του Κυρίου μας, μας προβληματίζουν και στα δυο επίπεδα. Η Ορθοδοξία δεν είναι ούτε κτήμα των ολίγων, μιας πνευματικής ελίτ, ούτε είναι κάτι που μπορεί κανείς να καυχηθεί ότι το κατέχει με ασφάλεια.

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ: ΠΟΡΕΙΑ ΖΩΗΣ

Ας έλθουμε όμως στην περικοπή από το ευαγγέλιο του Ιωάννη που ακούσαμε σήμερα για να καθοδηγηθούμε στα μονοπάτια της Ορθοδοξίας. Για να κατανοήσουμε πως Ορθοδοξία σημαίνει πορεία και όχι στατική κατάσταση. Για να κατηχηθούμε από τους απλούς μαθητές στα μονοπάτια αυτής της πορείας.