Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 112, 1-07-2003

Ἡ ἔγκληση

Μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Συχνά-πυκνά βρίσκομαι καθισμένος στό ἑδώλιο. Οἱ σύγχρονοί μου μέ ἐγκαλοῦν. ῎Οχι γιά τίς σωστές ἤ τίς λαθεμένες προτιμήσεις μου κατά τήν ἀντιμετώπιση τῆς καθημερινότητας. ᾿Αλλά γιά τήν πίστη μου. Γιά τό πιό ἱερό θησαύρισμα, πού κρατάω, μέ δέος καί μέ τή σφραγίδα τῆς ὑπαρξιακῆς κατάφασης, μέσα μου. Μέ θεωροῦν καθυστερημένο. Μέ χαρακτηρίζουν ὀνειροπόλο. Καί διατυπώνουν σκληρή τήν ἀπαίτηση νά ἀπολογηθῶ. Γιά τήν ἀναζήτηση, πού φέρνει τήν ὕπαρξή μου στά κράσπεδα τῆς θείας τελειότητας καί τῆς αὐθεντικῆς ᾿Αγάπης. Γιά τήν ἀνάπαυσή μου στήν ἀγκαλιά τοῦ ὑπερούσιου Θεοῦ. Γιά τήν ἐμπειρία τῆς μυστικῆς κοινωνίας καί τοῦ μυστικοῦ διαλόγου μαζί Του. Γιά τό γεγονός, ὅτι “πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν, Πατέρα, Παντοκράτορα...”.

Οἱ γύρω μου, οἱ ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μου, γαλουχημένοι στό τεχνικοοικονομικό μονοπώλιο, δέ συγκαταβαίνουν στόν προσανατολισμό καί στό ὁδοιπορικό τῆς πίστης. Τή θεωροῦν ὑπόλειμμα ἑνός πρωτογονισμοῦ. Κλίμα ἀφέλειας, ἀδυναμίας καί ἀγνωσίας τῶν ἀνανάπτυκτων ἀνθρώπινων μαζῶν. Περιπλάνηση ψυχῆς, ἀσύμβατη μέ τούς κανόνες τοῦ θετικισμοῦ, πού ὁριοθετοῦν τούς σύγχρονους προβληματισμούς καί ἐπικυρώνουν τήν ταυτότητα τοῦ πολιτισμοῦ τῆς νεωτερικότητας. Τά ἐπιχειρήματα, πού ἐπιστρατεύουν καί προβάλλουν, δέν εἶναι λίγα. Τά ἀντλοῦν ἀπό τήν ἐκλαϊκευμένη ἐπιστήμη, ἀπό τίς δομές καί τίς ἐπιδιώξεις τῶν σύγχρονων κοινωνιῶν, ἀπό τήν καθημερινή πρακτική, πού αὐτοπροσδιορίζεται καί ἐξαντλεῖται στήν κατάκτηση καί στή βίωση τῆς εὐμάρειας.

Ὅλα ὅσα κάνετε, ἄς γίνονται μέ ἀγάπη

«Πάντα ὑμῶν ἐν ἀγάπῃ γινέσθω». (Α΄ Κορ. 16, 14)

 Ὅλα ὅσα κάνετε, ἄς γίνονται μέ ἀγάπη.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 111, 16-06-2003

Προσωπικοί προβληματισμοί

Μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Πῶς μπορῶ νά ἀπομονώσω καί νά διαφυλάξω τό δῶρο τῆς πίστης μέσα στό λαβύρινθο τῶν ἀτίθασων λογισμῶν μου ἤ νά περιφρονήσω τούς κυματισμούς, πού κλονίζουν τήν ἐπανάπαυσή μου; ῾Η προβολή ἤ ἡ ὑπόμνηση ἤ ἡ ἀναμέτρηση μέ τήν πίστη ἐνεργοποιοῦν μέσα μου τό αἴσθημα τοῦ δέους. Σέ κάποιες μάλιστα φορές φτάνουν νά κινητοποιοῦν καί τήν ἀντίδραση. Στοιχειοθετοῦν μιά ἀτέρμονη σειρά λογικῶν ἤ λογικοφανῶν ἐπιχειρημάτων, πού ἀντιμάχονται τόν προσανατολισμό μου καί τήν ἐμπιστοσύνη μου στόν πραγματικό, ἀλλά ὑπερβατικό, κόσμο τοῦ Θεοῦ.

Δεμένος βιολογικά μέ τήν ὑλική πραγματικότητα καί ὁδοιπορώντας, ἔμπονα, στό μονοπάτι τῆς ἱστορίας, νοιώθω οἰκειότητα καί ἄνεση, καθώς προσεγγίζω μέ τίς αἰσθήσεις μου τόν κτιστό κόσμο. ῞Οταν, γοητευμένος καί σέ κατάσταση ἔκστασης, ἐρευνῶ τήν ὀμορφιά του καί τήν ἀνέλιξή του. Κάποια πράγματα καί φαινόμενα τά ἀναλύω καί τά ἐξηγῶ μόνος μου. Μέ ἐρευνητικά ὄργανα τίς αἰσθήσεις μου. Καί μέ καθοδηγητή τίς ἐμπειρίες μου. Καί γιά κάποια ἄλλα -πολύπλοκα καί ἀπροσπέλαστα- δέχομαι τή σοφή ἑρμηνεία, πού μοῦ προσφέρουν οἱ ἐξειδικευμένοι ἐπιστήμονες καί οἱ ἐρευνητές τῶν ἱστορικῶν ἀναδομήσεων καί ἀνακατατάξεων.

Θά καταδιωχθοῦν ὅλοι οἱ εὐσεβεῖς;

«Καί πάντες δέ οἱ θέλοντες εὐσεβῶς ζῆν ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ διωχθήσονται» (Β΄ Τιμ. 3, 12)

Σύντομη ἑρμηνεία: «Κι ὄχι μόνο ἐγώ ἔπαθα καί πάσχω αὐτά, ἀλλά κι ὅλοι ὅσοι θέλουν νά ζοὺν μέ εὐσέβεια, ὅπως ἁρμόζει στούς πιστούς πού εἶναι ἑνωμένοι μέ τόν Ἰησοῦ Χριστό, θά καταδιωχθοῦν».

Παναγιώτου Ν. Τρεμπέλα, «Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΜΕ ΣΥΝΤΟΜΗ ΕΡΜΗΝΕΙΑ», (Ἀθῆναι: Ἀδελφότης Θεολόγων «Ο ΣΩΤΗΡ», 2011), σελ. 915

ΟΥΚΡΑΝΙΚΑ

Προσοχή!

Κυκλοφοροῦν σχισματικοί ἐπίσκοποι

Δέν ἔχει καμιά ὑπερβολή ἡ παραπάνω προειδοποίηση. Δυστυχῶς φτάσαμε στό σημεῖο αὐτό. Σχισματικοί ἐπίσκοποι νά κυκλοφοροῦν ἐλεύθερα στίς μητροπόλεις τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας. Καί τό ἀκόμα χειρότερο νά συλλειτουργοῦν μέ Ἕλληνες ἐπισκόπους!

Εἶναι λυπηρό ὅτι ἐκεῖνοι πού ἐπι-σκοποῦν (ἐπιθεωροῦν, παρατηροῦν, ἐξετάζουν) γιά νά προλάβουν τόν κίνδυνο πού ἔρχεται στήν Ἐκκλησία, οἱ ἐπίσκοποι, ἀντί νά σημάνουν σῆμα κινδύνου, ἄνοιξαν διάπλατα τίς πόρτες γιά νά εἰσέλθει ὁ ἐχθρός ἐντός τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ σώματος.

Δέν εἶναι αὐθαίρετα καί ἀφηρημένα τά παραπάνω. Διαβάσαμε ἄρθρο μέ τίτλο: «Επίσκεψη αντιπροσωπείας σχισματικών της Ουκρανίας σε Μητροπόλεις της Βορείου Ελλάδας» (http://aktines.blogspot.com/2019/08/blog-post_73.html), καί ἄλλα παρεμφερῆ ἄρθρα σέ ἄλλες ἰστοσελίδες. Διαβάζουμε λοιπόν στό παραπάνω ἄρθρο:

«Σύμφωνα με Δελτίο Τύπου των Ουκρανών Σχισματικών:

“Με την ευλογία του Μακαριωτάτου Μητροπολίτου Κιέβου και πάσης Ουκρανίας κ. Επιφανίου, στις 25 και 26 Ιουλίου 2019, πραγματοποιήθηκε επίσκεψη επίσημης αντιπροσωπείας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της Ουκρανίας στην Ελληνική Δημοκρατία.

Η αντιπροσωπεία αποτελούνταν από τον Αρχιεπίσκοπο Τσερνιβτσί και Χοτίν κ. Γερμανό» καί κάποιους ἱερεῖς.

Ἡ ἀντιπροσωπία συνάντησε διαδοχικά τούς μητροπολίτες: Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλεως Βαρνάβα, μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Ἄνθιμο, μητροπολίτη Νέας Κρήνης καί Καλαμαριᾶς Ἰουστῖνο (στήν μητρόπολη αὐτή συμμετεῖχε στόν Ἑσπερινό τῆς Ἀγίας Παρασκευῆς).

Πειστήρια ἀναστάσεως

«… Τό θαῦμα τῆς Ἀνάστασης, τόσο μεγάλο, τόσο ξένο στίς γήϊνες ἐμπειρίες μας, δέν ἦταν εὔκολο νά γίνει ἀποδεκτό, ἄν δέ συνοδευόταν ἀπό τά θαυμαστά πειστήρια, πού μᾶς κληροδότησε ὁ Λυτρωτής μας, μέ τίς ἐμφανίσεις Του, μετά τήν ἔξοδό Του ἀπό τόν Τάφο.»

Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Βοήθει μου τῇ ἀπιστίᾳ», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ», 2003), σελ. 170-171

Ἡ ἕκτη αἴσθηση

Μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος Νικοδήμου

“Πιστεύω εἰς ἕνα Θεόν...”. Πιστεύω στήν “ὑπέρ λόγο καί ἔννοια” ὕπαρξή Του. Πιστεύω στήν πανσοφία Του. Πιστεύω στήν ἄπειρη δύναμή Του. Πιστεύω στήν ἀπροσμέτρητη καί ἀπερινόητη ἀγάπη Του. ῾Η πίστη μου εἶναι ἡ ἕκτη αἴσθησή μου. ῾Η ἱκανότητα, ἡ φυτεμένη μέσα μου ἀπό τό πανσθενουργό χέρι τοῦ Πλάστη μου, πού μέ φέρνει ἔξω καί πάνω ἀπό τήν ὑλική πραγματικότητα καί μοῦ δίνει τήν εὐχέρεια νά λούζομαι στό φῶς τοῦ Θεοῦ.

Τό Θεό δέν Τόν ἀνακαλύπτω καί δέν Τόν γνωρίζω μέ τά εὐαισθητοποιημένα αἰσθητήριά μου. Μήτε μπορῶ νά τόν ἐγγίσω μέ τήν κλιμάκωση τῶν λογισμῶν μου σέ μιά ἀτέρμονη φιλοσοφική διερεύνηση. Δέν τόν βλέπω μέ τό διεισδυτικό μάτι μου. Δέν τόν ψηλαφῶ μέ τό ἐρευνητικό χέρι μου. Οὔτε εἶμαι ἱκανός νά Τόν συναντήσω μέ τήν περιπλάνησή μου στό λαβύρινθο τῶν ἐννοιῶν, πού συναρμολογοῦμε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι, μέ τήν ψευδαίσθηση, πώς ὑπερβαίνουμε τήν περατότητά μας καί βυθιζόμαστε στήν ἄπειρη σοφία καί στό ἄπειρο κάλος.

Περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 109, 16-05-2003

Ἡ ἀξία “ἄνθρωπος”

Μητροπολίτου Αττικής και Μεγαρίδος Νικοδήμου

Στό πρόσφατο γύρισμα τοῦ ἱστορικοῦ δρόμου μας συναντήσαμε τόν τρόμο καί τά ἐρείπια. Εἴδαμε μπροστά μας, ἄψυχα καί ἄφωνα, τά δολοφονημένα ὁράματά μας. Πάγωσε τό αἷμα στίς φλέβες μας, καθώς ἀντικρύσαμε τίς βιασμένες ἐλπίδες μας. Τούς ἀνασκαμμένους πύργους τῆς “πολιτιστικῆς” ὑπεροψίας μας. Τή σχιζοφρένια τῶν θεσμῶν μας. ῞Ο,τι εἴχαμε συλλέξει ὡς θησαύρισμα πολιτισμοῦ, τό χάσαμε γιά μιά καί μόνη τοῦ χρόνου στιγμή. Τήν ἀξία “ἄνθρωπος”, πού τήν προβάλλαμε στίς βιτρίνες μας, καί πού εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἑαυτός μας, τήν τσαλακώσαμε καί τήν πετάξαμε στή χωματερή τῆς βαρβαρότητας, μέ ἐκλεπτισμένη τεχνολογία καί μέ ἄγριο πρωτογονισμό.

Ο εἰκοστός αἰώνας, ὁ αἰώνας, πού ἔδυσε, καυχήθηκε πώς κατάφερε νά ὑπερυψώσει τόν ἄνθρωπο καί νά ταπεινώσει τό Θεό. Πώς πέτυχε τήν αὐτονόμηση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό καταπιεστικό “ἄνωθεν”, ἀπό τή σκιά καί τήν “ἐκπεφρασμένη” θέληση τοῦ Θεοῦ. Καί, πώς προχώρησε στό στήσιμο τοῦ πολιτισμοῦ μέ κινητήρια ἔμπνευση τήν ἀνθρώπινη εὐημερία καί μέ ὁδηγό τόν “ὀρθό λόγο”.

Ἡ ἀξία “ἄνθρωπος”

Στό πρόσφατο γύρισμα τοῦ ἱστορικοῦ δρόμου μας συναντήσαμε τόν τρόμο καί τά ἐρείπια. Εἴδαμε μπροστά μας, ἄψυχα καί ἄφωνα, τά δολοφονημένα ὁράματά μας. Πάγωσε τό αἷμα στίς φλέβες μας, καθώς ἀντικρύσαμε τίς βιασμένες ἐλπίδες μας. Τούς ἀνασκαμμένους πύργους τῆς “πολιτιστικῆς” ὑπεροψίας μας. Τή σχιζοφρένια τῶν θεσμῶν μας. ῞Ο,τι εἴχαμε συλλέξει ὡς θησαύρισμα πολιτισμοῦ, τό χάσαμε γιά μιά καί μόνη τοῦ χρόνου στιγμή. Τήν ἀξία “ἄνθρωπος”, πού τήν προβάλλαμε στίς βιτρίνες μας, καί πού εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἑαυτός μας, τήν τσαλακώσαμε καί τήν πετάξαμε στή χωματερή τῆς βαρβαρότητας, μέ ἐκλεπτισμένη τεχνολογία καί μέ ἄγριο πρωτογονισμό.

Ο εἰκοστός αἰώνας, ὁ αἰώνας, πού ἔδυσε, καυχήθηκε πώς κατάφερε νά ὑπερυψώσει τόν ἄνθρωπο καί νά ταπεινώσει τό Θεό. Πώς πέτυχε τήν αὐτονόμηση τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τό καταπιεστικό “ἄνωθεν”, ἀπό τή σκιά καί τήν “ἐκπεφρασμένη” θέληση τοῦ Θεοῦ. Καί, πώς προχώρησε στό στήσιμο τοῦ πολιτισμοῦ μέ κινητήρια ἔμπνευση τήν ἀνθρώπινη εὐημερία καί μέ ὁδηγό τόν “ὀρθό λόγο”.