Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 205, 16 Μαΐου 2007
Ἡ ὀδυνηρή ἐμπειρία μου
Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου
Φίλοι ἄθεοι, σαλπιγκτές τῶν συνθημάτων τοῦ ἀθεϊσμοῦ, χαρίστε μου τήν ἄνεση, νά σᾶς ἐκδιπλώσω, ἁπλά καί ἐξομολογητικά, τή μακρά, κατώδυνη, ἱερατική ἐμπειρία μου. Σεῖς, φορεῖς ἤ μεταφορεῖς τοῦ πνεύματος τῆς νεωτερικότητας, ἐντάσσετε στή λίστα τῶν “ξεπερασμένων” ἰδιωμάτων τοῦ ἀνθρώπινου προσώπου τή δίψα γιά ἀναφορά στήν “ὑπέρ λόγο” πραγματικότητα καί γιά κοινωνία μέ τόν “πάντων ἐπέκεινα” Θεό. Ὑψώνετε, μέ αὐτοπεποίθηση παγγνωσίας, τά πανώ τῆς χειραφέτησης. Καί προβάλλετε, ὡς μοναδική καί ὑπέρτατη ἀξία, τήν ἀνθρώπινη ἐλευθερία. Κηρύσσετε, “ἐκ τοῦ μακρόθεν”, τίς ἰδέες σας στίς πλατειές, ἀνθρώπινες μάζες. Καί ἐπαγγέλλεσθε δυναμική ἀποκοπή ἀπό τά σχήματα τοῦ παρελθόντος, ἀναβάθμιση τῆς ποιότητας ζωῆς καί ἀδέσμευτη, τρελλή ἀπόλαυση τῶν εὑρημάτων τοῦ πολιτισμοῦ μας. Θά μοῦ ἐπιτρέψετε, ὅμως, τήν παρατήρηση, ὅτι, κατά τήν ὁρμητική σας ἐπέλαση στήν ἐπικαιρότητα καί στήν προσπάθειά σας νά διεγείρετε τά πλήθη καί νά προκαλέσετε “ρεῦμα”, σᾶς διαφεύγει ὁ προσωπικός στεναγμός καί ἡ κρυφή ἀγωνία τοῦ κάθε συνοδοιπόρου μας. Δέ σᾶς ἀπομένει χρόνος ἤ καί διάθεση, νά μιλήσετε μέ τή μιά ὕπαρξη, πού ἀγκομαχάει στήν ἀνηφόρα τοῦ ἱστορικοῦ δρόμου, γιατί, μέσα στίς σύγχρονες συγκυρίες, ἔχασε καί τό Θεό καί τόν ἄνθρωπο καί δέν κατάφερε νά ἀξιολογήσει τήν ἱερότητα τοῦ προσώπου της καί νά διδαχτεῖ τό νόημα τοῦ μόχθου της.