Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Λαός τοῦ Θεοῦ», α΄ ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ»), σελ. 43 - 48
Λαός τοῦ Θεοῦ
Θεμελιακά χαρακτηριστικά τῆς Λειτουργικῆς, “Θεωρητικής” καί Μυστηριακῆς ζωῆς
(Ἄρθρο του Nicolas Arsenief στό Περιοδικό Contacts, No 38-39, 1962, σ.135-138)
...Ὁλόκληρη ἡ διάρθρωση τῆς Λειτουργίας δέν εἶναι τίποτα ἄλλο παρά ἡ προσδοκία τοῦ δοξασμένου Κυρίου, παρά ἡ προετοιμασία κι ἡ πραγματοποίηση τῆς ἔλευσής Του κοντά στούς πιστούς Του. Ἔρχεται στήν Ἐκκλησία Του σάν μεγαλόπρεπος βασιλιάς, λάμποντας ἀπό δόξα, Αὐτός, πού ὑπόφερε, “ὁ ζῶν” κι ἀναστημένος, περιτριγυρισμένος ἀπό ἀγγελικές δυνάμεις. “Ἰδού γάρ εἰσελεύσεται ὁ βασιλεύς τῆς δόξης”, ψάλλει ἡ Ἐκκλησία στή Λειτουργία τῶν Προαγιασμένων δώρων, “Ἰδού θυσία μυστική, τετελειωμένη δορυφορεῖται, Πίστει καί πόθῳ προσέλθωμεν, ἵνα μέτοχοι ζωῆς αἰωνίου γενόμεθα. Ἀλληλούϊα”. Οἱ ἴδιοι τόνοι ἐπανέρχονται στόν Χερουβικό Ὕμνο τῆς Λειτουργίας τοῦ ἁγ. Ἰωάννου τοῦ Χρυσόστομου. “...Πᾶσαν τήν βιοτικήν ἀποθώμεθα μέριμναν, ὡς τόν βασιλέα τῶν ὅλων ὑποδεξόμενοι, ταῖς ἀγγελικαῖς ἀοράτως δορυφορούμενον τάξεσιν”. Εἶναι ὁ κυρίαρχος, ὁ βασιλιάς, ὁ Κύριος. “Εὐλογημένη ἡ βασιλεία τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος”, ἔτσι ἀρχίζει ἡ Λειτουργία.
Μέσα σ' αὐτό τό ξεχείλισμα τῆς δοξολογίας τοῦ Ἀναστημένου, τοῦ βασιλιᾶ τῆς δόξας, περιέχεται αὐτόματα κι ἡ ἀνάμνηση τοῦ Πάθους καί τῆς Θυσίας Του. Μπορεῖ νά πεῖ κανείς, πώς τά δυό θεμελιακά καί βασικά στοιχεῖα τῆς ἐμπειρίας τῆς Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας ἑνώνονται στήν Εὐχαριστία.