Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου, «Ἄνθη ἀπό τήν ποίηση τοῦ Γολγοθᾶ», γ' ἔκδ. (Ἀθήνα: Ἐκδόσεις «ΣΠΟΡΑ»), σελ. 21-33
Ἄνθη ἀπό τήν ποίηση τοῦ Γολγοθᾶ
ΜΕΓΑΛΗ ΤΡΙΤΗ
Ἡ Μεγάλη Τρίτη εἶναι γεμάτη νοσταλγία καί προσμονή. Στό λατρευτικό καί ὑμνολογικό πλοῦτο της ἔχουν βάλει τήν σφραγῖδα τους δύο παραβολές. Ἡ παραβολή τῶν Δέκα Παρθένων καί ἡ παραβολή τῶν Ταλάντων.
Ἡ παραβολή τῶν Δέκα παρθένων ἔχει τήν κεντρικώτερη θέσι καί πιάνει τό μεγαλύτερο χῶρο. Ἡ προσδοκία τοῦ Νυμφίου, ὁ ὕπνος, ἡ ἀγωνία τῶν μωρῶν παρθένων, ἡ χαρά τῶν φρονίμων, ἡ μεγαλοπρεπής πομπή, οἱ γάμοι, ὅλα αὐτά, πού ἀποτελοῦν παραβολικές παραστάσεις τῆς ὁλόλαμπρης βασιλείας τοῦ Μεσσίου καί ἀπεικονίσεις τῆς δικῆς μας ἀδυναμίας καί μικρότητος, προκάλεσαν βαθειά συγκίνησι στίς καρδιές τῶν ὑμνογράφων. Ἄγγιξαν τίς εὐαίσθητες χορδές τους, ζυμώθηκαν μέ τή συναίσθησι καί μέ τά δάκρυα καί χύθηκαν ἀπό τόν κάλαμο κι' ἀπ' τά χείλη τους, μέ περισσή εὐλάβεια, μπρός στά πόδια τοῦ ἀγαπημένου Ἰησοῦ.
Σ' ὅλο τόν Ὄρθρο τῆς Μεγάλης Τρίτης, πού ψάλλεται τό βράδυ τῆς Μεγάλης Δευτέρας, καί στόν Ἑσπερινό, πού γίνεται τή Μεγάλη Τρίτη τό πρωί μαζῆ μέ τή θεία Λειτουργία τῶν Προηγιασμένων, κυριαρχεῖ τό ἴδιο θέμα. Ἡ ψυχή τῶν ποιητῶν καί ἡ ψυχή ἡ δική μας, πού μέ τή δική τους καρδιά ζῇ τά γεγονότα καί μέ τή δική τους γλῶσσα προσεύχεται, ἀναπνέουν τήν ἀτμόσφαιρα τῆς ἐλπίδας καί κυμαίνονται ἀπό τό δέος, πού ἐμπνέει τό μεγαλεῖο τῆς βασιλείας, στή συντριβή, κι' ἀπό τή συντριβή στήν ἱκεσία, γιά νά περάσουν μετά, διαβαίνοντας ἀπό τήν ἁψῖδα τῆς πίστεως, σέ μιά πολύ δυνατή καί ἀνέκφραστη χαρά.