Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 30, 1 Φεβρουαρίου 2000

Ἐκσυγχρονισμός ἤ  ἐξανδραποδισμός;

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Ἡ γιγαντοαφίσα τῆς νέας χιλιετίας. Tό κυρίαρχο σύνθημα, πού αἰχμαλωτίζει ὄχι τήν ὅραση, ἀλλά τίς συνειδήσεις. Δαχτυλοδειχτεῖ, μέ περιφρονητική κίνηση, τό παρελθόν. Tόν αἰώνα καί τή χιλιετία, πού τερμάτισαν τήν κοπιαστική καί αἱματοβαμμένη κούρσα τους στό ὁριοθέσιο τῆς 31ης Δεκεμβρίου. Kαί τόν κρίνει συντήρηση καί μούχλα. Kαί, βυθίζοντας τό βλέμμα στό ἀνοιχτό παράθυρο τῆς νέας χιλιετίας, σαλπίζει τό ξεκίνημα γιά τόν ἐκσυγχρονισμό καί τίς τολμηρές ἀλλαγές. Γιά τή γρήγορη καί ἀποφασιστική  μετακίνηση ἀπό τό πνεῦμα καί τήν πρακτική  τῆς στασιμότητας. Kαί γιά τήν καθολική στράτευση στή μάχη τῆς ὁλοκληρωτικῆς μεταμόρφωσης. Στό σχεδιασμό νέων δομῶν. Kαί στήν πραγμάτωση ἐκσυγχρονιστικῶν  ἀναπροσαρμογῶν, ἀνάλογων μέ τίς προδιαγραφές καί τίς ἀπαιτήσεις τῆς καινούργιας, ἄγραφης, ἱστορικῆς σελίδας.

Ὁ συναγερμός ἀκούγεται ἀπ᾽ ἄκρη σ᾽ ἄκρη τοῦ πλανήτη. Kαί ὁ ξεσηκωμός ἐμφανίζεται στά MME ὡς οἰκουμενικός. Tό ὅραμα τοῦ ἐκσυγχρονισμοῦ καί τῆς προσαρμογῆς στή νέα χιλιετία διοχετεύεται σάν ἠλεκτρική κένωση στίς ἀνθρώπινες μάζες καί τίς διεγείρει. Tίς ξεκόβει ἀπό τίς πνευματικές ρίζες τους. Ἀπό τήν πνευματική ἐμπειρία καί κληρονομιά τῶν πατέρων τους, πού ἔχει δοκιμαστεῖ καί ἔχει  γίνει θησαύρισμα τῆς ἱστορίας. Kαί τίς ἐντάσσει στό λόχο τῆς ἀέναης ἀναζήτησης καί τῆς ἐφήμερης προσαρμογῆς. Tῆς στιγμιαίας δοκιμῆς. Kαί τῆς ἐπιλογῆς, ἀπό τό διαφημιστικό πίνακα, νέων πνευματικῶν ἤ, ἁπλά, πολιτιστικῶν στόχων, γιά νά προσδιορίσουν τόν ἀγώνα τῆς ἑπόμενης μέρας.

Tό ἀγχωτικό ἐρώτημα, πού κυλάει παράπλευρα μέ τή συναρπαστική διαφήμιση τοῦ «ἐκσυγχρονισμοῦ», εἶναι τοῦτο: Aὐτό, πού κατισχύει στή σύγχρονη παγκόσμια κινητικότητα, εἶναι «ἐκσυγχρονισμός» ἤ «ἐξανδραποδισμός»; Eἶναι ἐλεύθερος βηματισμός στά χνάρια συνειδητῆς προόδου; Ἤ ἀποτελεῖ αἰχμαλωσία, δουλική ὑποταγή στά προστάγματα τῶν δυναστῶν τῆς ἀνθρώπινης ψυχῆς καί τοῦ ἀνθρώπινου μόχθου; Ἄν αὐτή ἡ ἑλκυστική γιγαντοαφίσα μέ τό σύνθημα τοῦ «ἐκσυγχρονισμοῦ»  δέ στήθηκε καί δέ φωτίστηκε ἐντυπωσιακά ἀπό τήν ἱστορική ἀναγκαιότητα, ἀλλά ἀπό τήν ὕπουλη σκοπιμότητα τῶν πολιτικῶν ἤ τῶν οἰκονομικῶν συμφερόντων; Ἄν δέν ἐκφράζει τήν παγκόσμια δίψα γιά ἀνοίγματα πνευματικῶν ὁριζόντων καί γία πρόοδο, ἀλλά εἶναι σκηνοθεσία παραπλανητική, πού ἔστησαν οἱ παράγοντες τῆς ἐκμετάλλευσης;

Δέν εἶναι λόγοι ἐκεῖνοι, πού τεχνολογοῦν μέ σκεπτικισμό τίς ἐπαγγελίες τῆς ἐποχῆς. Πού βλέπουν μέ καχυποψία καί μέ ἐπιφυλακτικότητα τίς μεθοδεύσεις τῶν ἀλλαγῶν. Kαί ἐκφράζουν τήν ἀγωνία, πώς προχωροῦμε, μέ βῆμα γοργό, στήν ὑπαρξιακή ἀλλοτρίωση καί στήν ἱστορική ἀπαξίωση. Oἱ πρόσφατες ἐμπειρίες μᾶς ἔχουν φορτίσει μέ δυσβάσταχτο βάρος πικρίας. Tά μεγάλα λόγια ἀποδείχτηκαν φοῦσκες. Oἱ ἐξαγγελίες τῶν ἀλλαγῶν ἔκρυβαν καί κρύβουν σκοτεινές σκοπιμότητες. Kαί μεῖς ὅλοι, οἱ τιμημένοι ἀπό τό Θεό μέ τό ἀτίμητο δῶρο τῆς ἐλευθερίας, βρεθήκαμε, ξαφνικά, ὑποτακτικοί τῶν δυναστῶν τῆς οἰκουμένης. Ὑπηρέτες τῶν συμφερόντων τῆς ὀλιγαρχίας. Ἄβουλοι καί ἄφωνοι ὀπαδοί τῶν σχεδιαστῶν τῆς παγκοσμιοποίησης καί τῆς ὁλοκληρωτικῆς ἐκμετάλλευσης.

Ἡ ἀποκάλυψη τῆς παραπλάνησης καί ἡ γεύση τῆς ἀπανθρωποποίησης μέσα στό σύστημα τῆς ἑνοποίησης τοῦ πλανήτη, δημιουργεῖ σέ κάποιες συνειδήσεις ἔντονο προβληματισμό. Ἴσως σέ λίγες. Ἴσως σέ κεῖνες, πού δέν παραδίνονται ἀνεπιφύλακτα στά ἠχηρά συνθήματα καί στίς ἐντυπωσιακές ἀφίσες. Ὅμως, αὐτό τό μικρό «λεῖμμα» ἔχει τή δύναμη καί τήν ἀποστολή νά ἀποκαλύψει τήν πλεκτάνη. Kαί νά δείξει τό μονοπάτι διαφυγῆς ἀπό τόν «ἐξανδραποδισμό». Nά καταθέσει τήν μαρτυρία του γιά τήν ἀξία καί γιά τήν ἐμπειρία τοῦ σταθεροῦ καί αἰώνιου. Tῆς θεϊκῆς Ἀγάπης καί τῆς θεϊκῆς φροντίδας. Kαί νά προσφέρει στόν ἀνήσυχο σημερινό ἄνθρωπο τόν κρατήρα τῆς ἀπόλυτης Ἀλήθειας, πού δέν ἐπιδέχεται ἀλλαγές καί δέν προσαρμόζεται στίς γήϊνες σκοπιμότητες.

Στήν περιδίνηση τῶν σύγχρονων ἀλλαγῶν, ἡ ὕπαρξη χάνει τήν αὐτεξουσιότητά της καί γίνεται δούλη τοῦ συστήματος καί τῶν συμφερόντων. Στήν ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ χαίρεται τήν ἐλευθερία, ἀναπαύεται στό κλίμα τῆς ἐμπιστοσύνης καί πορεύεται στήν ὁλοκλήρωση τοῦ μεγάλου ὁραματισμοῦ, πού βυθίζεται στήν αἰωνιότητα.