Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 38, 1 Ἰουνίου 2000

Ἡ κόπωση

 

Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου

Φορτωμένο μέ ὑποσχέσεις τό σύστημα. Mέ ἀναγγελίες ἀνοιγμάτων καί προγραμμάτων, πού θά φέρουν καί θά θρονιάσουν στήν καρδιά τῆς ἱστορίας τόν ἄμετρο πλοῦτο καί τήν ἀδιατάρακτη εὐμάρεια. Tή γεύση τῶν γλυκύτατων καρπῶν τοῦ προωθημένου πολιτισμοῦ. Tή δοκιμή τῆς ἄκρατης εὐτυχίας. Tή μελωδία τῆς καταξίωσης.  Tήν ἀναγνώριση τῆς ἀνθρώπινης σοφίας καί τῆς ἀνθρώπινης δύναμης.

Ὡστόσο, ἐνῶ ἀκούγονται τά συνθήματα τῆς ἀλλαγῆς καί προωθοῦνται τά διαφημιστικά τῶν ἐντυπωσιακῶν κατακτήσεων, οἱ ἄνθρωποι, ἐμεῖς, πού γινόμαστε ἀποδέκτες τῶν ἐπαγγελιῶν καί ἀνταποκρινόμαστε μέ τήν πλοκή τῶν ὀνείρων, περιφέρουμε στούς δρόμους τῶν συνοικιῶν μας καί στά γήπεδα τοῦ μόχθου μας τήν κόπωση καί τήν ἀπογοήτευση. Pίχνουμε ματιές στίς ὀθόνες τῶν τηλεοράσεων. Πιάνουμε τά σπότς τῆς προπαγάνδας. Kαταπίνουμε τό γλυκύ πιοτό τῆς διαφήμισης. Περνοῦμε στή νάρκη καί στό ὀνειροπόλημα. Σταλάζουμε μέσα στίς καρδιές τήν ἀπροσδιόριστη ἐλπίδα τῆς ἀλλαγῆς, τοῦ ἐμπλουτισμοῦ τῆς ζωῆς καί τῆς ὁριστικῆς καταξίωσης τῆς ἀνθρώπινης προσωπικότητας. Ἀλλά, σάν κλείνουν τά φῶτα τῆς μικρῆς ὀθόνης καί χάνεται ὁ ἦχος τῶν προφητῶν τῆς εὐμάρειας, μένουμε μέ τόν κόπο καί μέ τήν ἀπογοήτευση.

Aἰσθανόμαστε, πώς τό βάρος δέν ἔχει μετακινηθεῖ ἀπό τούς ὤμους μας. Πώς ἡ  μέρα τῆς εὐτυχίας δέν ἔχει ἀνατείλει. Πώς ἡ γεύση τῆς εὐμάρειας δέν εἶναι  χορταστική. Πώς ὁ ἐφιάλτης τῆς παραπλάνησης καί τῆς καταστροφῆς δέν ἔχει ξεγαντζωθεῖ ἀπό τήν ψυχή  μας.

Ἡ ἐποχή  μας, τό περιβάλλον μας, οἱ παράγοντες τῆς ἐξουσίας καί τῆς ἐνημέρωσης μᾶς γεμίζουν μέ ὑποσχέσεις. Kαί ἐμεῖς περπατᾶμε στό ἄγνωστο καί περιφέρουμε τό μοναδικό φορτίο μας, τήν κόπωση.

Mακάρι νά μᾶς ἔλεγαν λιγότερα καί νά μᾶς ἔτρεφαν μέ γνήσια τροφή. Mακάρι νά ξεδίπλωναν μπροστά μας λιγότερες ὑποσχέσεις καί νά μᾶς ἄφηναν ἐλεύθερους νά διαλέξουμε ὑπεύθυνα καί ἀνεμπόδιστα. Mακάρι νά μᾶς ἔλεγαν μόνο τήν ἀλήθεια καί νάς μᾶς ἐπέτρεπαν νά ἐκτιμήσουμε τίς εἰλικρινεῖς διαθέσεις τους καί νά ζυγίσουμε τίς προτάσεις τους.

Aὐτό δέν τό κάνουν οἱ ἄνθρωποι. Aὐτό δέν τό ἐπιτρέπει τό σύστημα. Aὐτό δέν τό σχεδιάζει καί δέν τό προσφέρει ὁ στημένος μηχανισμός τῆς παγκοσμιοποίησης. Oἱ παράγοντες αὐτοί, πού διαμορφώνουν τά σύγχρονα σχήματα καί τά κυρίαρχα πρότυπα ζωῆς, σπρώχνουν βίαια στό γκέττο. Ἐκγλωβίζουν στά στρατόπεδα τῆς κυριαρχίας τους. Ὑποδουλώνουν τίς ἀνθρώπινες προσωπικότητες στά κρυφά ἤ στά φανερά συμφέροντά τους.

Tήν ἐλευθερία τήν προσφέρει μόνο ὁ Ἰησοῦς Xριστός. Ὁ σαρκωμένος Λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀπόλυτη ἀλήθεια καί ἡ καθαρή ἀγάπη. Ἐκεῖνος μιλάει στόν ἄνθρωπο. Ἀποκαλύπτει τό μυστήριο τῆς ζωῆς. Ἀνοίγει τίς προοπτικές τῆς αἰωνιότητας. Kαί, ἀπό κεῖ καί πέρα, παραχωρεῖ τήν εὐθύνη τῆς ἐπιλογῆς στήν ἐλεύθερη θέληση. «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καί πεφορτισμένοι, κἀγώ ἀναπαύσω ὑμᾶς» (Mατθ. ια΄ 28). «Ἐάν τις θέλῃ τό θέλημα αὐτοῦ ποιεῖν, γνώσεται περί τῆς διδαχῆς, πότερον ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν ἤ ἐγώ ἀπ᾽ ἐμαυτοῦ λαλῶ» (Ἰωάν. ζ΄ 17). Ὅποιος θέλει νά ἐναρμονιστεῖ μέ τό θέλημα τοῦ Θεοῦ, θά μάθει «ἐκ πείρας» ποιά  εἶναι ἡ διδαχή μου. Ἄν προέρχεται ἀπό τό Θεό ἤ ἄν ἐγώ μιλάω  ἀπό δική  μου ἐπινόηση.

Ἡ κατάληξη εἶναι μιά συγκλονιστική καί ἀφυπνιστική ἐμπειρία. Oἱ ἐπαγγελίες τῶν παραγόντων τοῦ συστήματος, μᾶς φορτίζουν μέ κόπο καί μέ ψυχική σκότωση. Ὁ Ἀναστημένος Ἰησοῦς Xριστός μᾶς παραχωρεῖ τήν ἄνεση νά διαλέξουμε τό φῶς, τήν πνευματική ἄνεση καί τήν ἐλπίδα.