Ἄρθρο ἀπό τό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», τεῦχος 132, 1 Μαΐου 2004
Τό χρυσό κύκλωμα
Μητροπολίτου Ἀττικῆς και Μεγαρίδος Νικοδήμου
Στήν καρδιά, στήν ἐμπειρία καί στή διαλεκτική τοῦ μεγάλου μας Ἀποστόλου, τοῦ Παύλου, λειτουργεῖ ἕνα χρυσό, δυναμικό κύκλωμα. Μιά ἰδιότυπη σύνδεση, πού περιχωρεῖ καί ἐνεργοποιεῖ τίς τρεῖς πρωτογενεῖς ἱκανότητες τῆς ψυχῆς μας. Τήν “πίστη”, τήν “ἐλπίδα” καί τήν “ἀγάπη”. Ἡ χαρισματική κοινολόγηση τοῦ πλούτου τῆς καρδιᾶς του εἶναι πρόδηλη. Ἡ διατύπωση, κοφτή καί ξεκάθαρη: “Νυνί δέ μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη, τά τρία ταῦτα· μείζων δέ τούτων ἡ ἀγάπη” (Α΄ Κορινθ. ιγ΄ 13).
Ἀκατανόητο τό σχῆμα τῆς διασύνδεσης πίστης, ἐλπίδας καί ἀγάπης στήν ὑλοκρατούμενη ἐποχή μας. Καθώς τό ἐφήμερο, τό “ἐδῶ” καί τό “τώρα” καλύπτει, σέ τούτη τή φάση τῆς ἱστορίας, τό μῆκος καί τό εὖρος τοῦ ὁραματισμοῦ μας, τῆς προσδοκίας μας καί τῆς εὐμάρειάς μας, τά τρία ἀναπτύγματα τῆς ψυχῆς δέν βρίσκουν ἔδαφος, γιά νά ἁπλώσουν τίς ρίζες τους καί ἀτμόσφαιρα, γιά νά ἀντλήσουν ἀναπνοή. Μένουν στό σκοτεινό ράφι τοῦ “χθές”. Στό μουσεῖο τῆς ἀναξιοποίητης ἱστορικῆς κληρονομιᾶς. Ἤ στά ὁράματα, πού τά ξεπέρασε, “δῆθεν”, ἡ θετικότητα τῶν προοδευτικῶν κινημάτων καί ἡ θριαμβευτική καταύγαση (!!) τοῦ “ὀρθοῦ λόγου”. Δέν προσεγγίζονται, πιά, μέ τήν εὐλάβεια καί τό δέος, πού ἐπιβάλλει τό ἄγγιγμα τῶν ἱερῶν στοιχείων τῆς ζωῆς, ἡ σεβαστική καί, ταυτόχρονα, ἀνανεωτική προσκύνηση τῆς “εἰκόνας” τοῦ Θεοῦ.