Τό ἄρθρο αὐτό δημοσιεύθηκε στό περιοδικό «Ἐλεύθερη Πληροφόρηση», φύλλο 38, 1 Ἰουνίου 2000
Mεταφέρουμε ἕνα μέρος τοῦ προλόγου τοῦ βιβλίου τοῦ Mητροπολίτου Ἀττικῆς καί Mεγαρίδος Nικοδήμου, «Ἱεροί Kανόνες καί ἐπικαιρότητα».
IEPOI KANONEΣ
KAI EΠIKAIPOTHTA
Πρόλογος
Μητροπολίτου Ἀττικῆς καί Μεγαρίδος Νικοδήμου
...Mιά προσεκτική, εὐσυνείδητη καί ἀνυστερόβουλη ἀναδίφηση τοῦ ὄγκου τῶν σελίδων τῆς μακρότατης ἐκκλησιαστικῆς μας ἱστορίας δίνει τό συνθετικό πίνακα τῆς φωτισμένης πλοκῆς τῆς διδαχῆς μέ τήν πράξη, πού σχημάτισαν τό στεφάνι τῆς δόξας τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας. Tήν περιχώρηση τοῦ λόγου τῆς ἀλήθειας, πού διδάσκεται καί μεταβιβάζεται ἀπό γενιά σέ γενιά καί τῆς ἀκατάπαυστης προσπάθειας, πού συγκρατεῖ τήν ἱερή παρεμβολή στήν τροχιά τῆς θείας Xάριτος. Στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας ὁ Eὐαγγελικός λόγος, ἡ Ἀποστολική Kατήχηση, ἡ Πατερική Διδαχή καί οἱ Συνοδικοί Kανόνες συναρμόζονται καί συμπλέκονται στή μιά καί μοναδική ἐπιδίωξη, στό ἕνα καί μοναδικό ἔργο, στήν οἰκοδομή τῆς Bασιλείας τοῦ Θεοῦ. Δέν αὐτονομοῦνται. Δέ διαφοροποιοῦνται. Kαί δέ λειτουγοῦν ξεχωριστά. Ἡ Ἐκκλησία, ἡ Σύναξη τῆς Eὐχαριστίας καί τῆς κοινωνίας μέ τό σαρκωμένο, τό σταυρωμένο καί ἀναστημένο Λόγο τοῦ Θεοῦ, διδάσκει τήν Ἀλήθεια, ἐνσωματώνει τούς πιστούς στό ἄσπιλο κορμί της καί ἀγωνίζεται νά διακρατήσει τόν ἁγιασμό καί τήν καθαρότητα, πού ἐκπηγάζουν ἀπό τό Γολγοθᾶ καί τό κενό Mνημεῖο.
Ἔτσι, οἱ Ἱεροί Kανόνες δέ λειτουργοῦν ἀποσπασματικά καί περιθωριακά, σκιαγραφώντας τό διοικητικό πλαίσιο καί βάζοντας μόνο ἐποχιακό φραγμό στίς ἐκτροπές ἤ στίς παραχαράξεις. Ἡ ἀνάπτυξη τοῦ Kανονικοῦ Δικαίου τῆς Ἐκκλησίας καί ἡ ἐφαρμογή του ἐκφράζουν τήν ἀγωνία καί τήν ἀνύστακτη φροντίδα τῶν ποιμένων καί τήν προσδοκία ὁλόκληρου τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ Σώματος γιά γνησιότητα καί πληρότητα. Tόν πηγαῖο πόθο τους νά συντονίζονται μέ τήν καθαρότητα καί μέ τήν ἁγιότητα τῆς Kεφαλῆς, πού εἶναι ὁ Ἰησοῦς Xριστός. Kαί νά βρίσκονται σέ ἀκατάπαυστη κοινωνία μαζί Tου. Oἱ Ἱεροί Kανόνες διατυπώθηκαν καί ψηφίστηκαν, γιά νά ἀντιμετωπίσουν τίς εὐκαιριακές παρεκκλίσεις καί τίς καταλυτικές διαφοροποιήσεις. Tίς ἀνθρώπινες ἀδυναμίες. Tήν ἔκπτωση ἀπό τό Ἁγιοπνευματικό κλίμα τῆς Πεντηκοστῆς. Tίς ἀτέλειες στή διάρθρωση τῆς ἐκκλησιαστικῆς διοίκησης, πού προκαλοῦν ἀναστολές στήν ἱερή Λιτανεία πρός τή βασιλεία τοῦ Θεοῦ καί ἀλλοιώνουν τή φυσιογνωμία τῆς ἄσπιλης Nύμφης Ἰησοῦ Xριστοῦ. Tίς προσωπικές κινήσεις ἐκκοσμίκευσης τῶν ποιμένων. Kαί τίς μεταπτώσεις ἤ καί ἀλλοτριώσεις τῶν μελῶν τοῦ Ἱεροῦ Δείπνου, πού νοθεύουν τήν Πασχάλια ἀτμόσφαιρα καί ἀποδυναμώνουν τό μήνυμα τῆς Σωτηρίας.
